Zo dat was lang geleden dat ik wat plaatste.
Grinnik, dat was in oktober.
Maar ik ben er weer.
Ik ben ondertussen weer eens overgestapt (zo heet dat, haha) op andere medicijnen.
In de afgelopen 'decade' (10 jaar) ben ik regelmatig overgestapt op andere medicijnen.
Vanaf mijn eerste antidepressiva Paroxetine, via andere AD's en mijn eerste antipsychotica ORAP, en andere AP's zit ik nou op een combinatie van Fluvoxamine en Risperdal.
Voor ieder middel was er wel wat voor te zeggen, maar ik ben niet voor niks iedere keer weer overgestapt. Om dit allemaal hier maar even te schrijven doe ik niet.
Ieder middel werkt anders, ieder middel werkt bij een ander ook anders. Wat voor de één, een goed middel is, is voor de ander een rotmiddel.
Wat bij de een bijwerkingen geeft, doet dat bij de ander niet.
Tegen mijn depressiviteit was het heel moeilijk om een middel te vinden die écht wat deed. Veel middelen deden gewoon niks tegen depressie (bij mij dan). Ook ben ik overgestapt op middelen die iets tegen mijn 'dwang' zouden kúnnen doen. Ook dit was niet het geval.
De Anafranil (Clomipramine) vond ik een zeer gevaarlijk middel. Daar ben ik mee gestopt omdat ik erachter kwam dat je bij overdosering van een weekdosis al op de IC komt en dus erg gevaarlijk is.
En ik in het verleden met regelmaat auto-intoxicaties tot mij nam (helaas).
De Prozac (Fluoxetine) vond ik ook een gevaarlijk middel omdat ik erge 'dwang' (?) gedachtes kreeg. Ik kreeg gedachten over snijden, doodmaken en ga zo maar door. Ook het automutileren was ontzettend in die tijd.
In totaal ben ik 6 keer overgestapt, en zit nu aan mijn 7e AD dus. En mijn 4e AP.
Mijn vorige AD, hielp trouwens wél tegen mijn depressiviteit, maar toch blijft het er altijd zitten. En omdat de Fluvoxamine het laatste middel uit het rijtje (werkzaam tegen dwang) was, wilde ik al een hele tijd over naar dit middel. Ik heb lang moeten wachten omdat ik gewoon niet stabiel was en er nog niet aan toe was om over te stappen.
Dus toen de tijd rijp was hebben we een plan gemaakt om over te stappen.
Sinds december ben ik nu helemaal over en het gaat goed. Ik merk geen verschil met mijn vorige qua depressiviteit. Maar wel een heel klein verschil tegen mijn dwang. Het is maar minimaal, maar het maakt voor mij wel veel uit.
Ik dwang nog altijd bij alles. Maar ik kan nu wel beter lezen en soms zomaar iets schoonmaken, wel met dwang, maar anders. Maar daarover wel eens in een ander log.
Van de afbouw ben ik trouwens behoorlijk 'ziek' geweest. Ik heb ongeveer een week op bed gelegen omdat ik zo duizelig was. Ik kon geen tv kijken, niet lezen, alleen maar op bed liggen en niet teveel bewegen. Na een afspraak met de psychiater, waar ik niet heen kon omdat ik zo duizelig was, en het maar telefonisch had gedaan, kon ik meteen met mijn nieuwe middel beginnen. Toen was ik binnen een paar dagen over mijn duizeligheid heen.
Maar ik moet zeggen dat ik heel snel last heb van mijn evenwicht. Ik ben snel reis-ziek. Als mijn vader een paar bochten maakt in zijn auto voel ik me al beroerd. Ik gebruik dus ook meestal reistabletten als ik met de auto reis. Met de bus heb ik er minder last van.
Ook nu nog steeds word ik dizzy als ik te lang aan het kleuren geweest ben in een van mijn kleurboeken. Dat klinkt misschien raar, maar dan wordt ik misselijk en heb ik last met kijken.
Verder, tja, gaat alles zo zijn gangetje.
Mijn depressiviteit gaat redelijk, ik vind het leven nog wel altijd een 'must'. Ik vind het leven niet leuk.
Maar het is te doen op het moment.
Nu is het afwachten of de medicatie nog iets verder gaat doen. Of ik nog opgehoogd moet worden of niet.
Maar daar hoor ik de volgende afspraak wel meer over. De laatste keer was na Sinterklaas. En ik had meestal dus om de 3 weken een afspraak. Maar ik had nog geen nieuwe afspraak gemaakt omdat ik nog niet durfde te vragen bij de afsprakenbalie.
Maar we zien wel.
Tot de volgende keer. Fijn dat je weer gelezen hebt.
Groetjes, Alisha.
