I am a little confused

Het is allemaal een beetje (of meer eigenlijk) verwarrend voor mij.

Ik schreef de vorige keer over MBT, en hoe de behandeling er daar uit zou komen te zien.

Nu een tijd later weet ik nog steeds niet hoe ik verder zal gaan.

Ik heb een maand geleden een gesprek met mijn psycholoog gehad. Waar ging het ook alweer over ?
Misschien moet ik eens gelijk opschrijven als ik het gesprek gehad heb waar het eigenlijk nou over ging.
We hebben in ieder geval uitgebreid gehad over mijn konijntje die net overleden was.
RIP kleine man.

En verder over hoe nu verder.
Wat wil ik ?
Wat gaan we nu doen ????
Ga ik in de groepstherapie of niet.

Tja, ik weet het eigenlijk al niet meer zo.

In ieder geval heb ik een week later een gesprek  met mijn spv'er gehad en daar was ik behoorlijk in de war.
Ik had het idee dat ik misschien niet blijven kon bij het team FACT-MBT.
En waarom ?
Omdat mijn psycholoog iets had gezegd over het behandelen 'binnen' de MBT.

Mijn dwang behandeling kan niet binnen de MBT.
Dan zou ik ergens anders heen moeten verwezen worden ?

Wat wil ik allemaal, wat kan er binnen het MBT.

* als mijn psycholoog of spv dit logje leest, begrijpen ze er vast helemaal niks meer van (zijn ze net zo in de war als ik*

Dus: Wat wil ik ????

Nu, ik wil beter worden. Dat zal waarschijnlijk niet lukken.
Dus.... ik wil beter worden dan dit.

Ik wil niet meer iedere moment strijden voor het leven.
Ik vind het leven té ingewikkeld.
Ik vind het leven té zwaar.
Ik vind het leven té moeilijk.

Ik vind leven 'an sich' ingewikkeld.

Ik vind dit log al ingewikkeld , haha.

Ik begreep in eerste instantie dat ik niet bij het FACT-MBT kon blijven. Dat ik weer weg moest naar het gewone FACT.
Maar.... ze had ook gevraagd of ik de MBT-I (de 12 weekse cursus)  weer opnieuw wilde doen.
Dat staat dan weer haaks op het wegmoeten.
Want misschien had ik nog niet helemaal goed begrepen wat het MBT eigenlijk is.

Snappen jullie het nog ????

Mijn spv heb ik mijn weblog laten zien. Ik zei dat ik het allemaal een beetje ingewikkeld vond.
Hij liet mijn weblog staan en zou later een stukje lezen.

Nu had ik gisteren weer een gesprek met mijn psycholoog. Ze wilde iets met mij bespreken waar we de vorige keer ook over hadden gehad.
Ze had papieren erbij genomen en ik kon net ondersteboven lezen dat het over hechting ging.
Een van mijn favoriete onderwerpen, haha. Ik hecht me altijd erg aan mensen, maar heb er uiteindelijk ook moeite mee.
Natuurlijk zijn we daar niet aan toe gekomen omdat ik natuurlijk weer andere dingen te bespreken had.
Ten eerste over hoe nu verder.

Als ik het een beetje begrijp moet wat 'ik' wil samen kunnen met wat 'binnen' het FACT-MBT mogelijk is.

We moeten een soort van 'behandeling' hebben (als ik zo een beetje begrepen heb) wat mij helpt in het leven. En om het leven wat makkelijker te maken.

Verder vroeg ze waar ik het met mijn spv over heb. Wat wij daar bespreken.
Tjeetje, weet ik veel. Volgens mij ben ik dom of zo.

Ik vertelde dat ik het de vorige keer over een situatie heb gehad waarbij ik zat te bonken met mijn hoofd tegen de deurpost. Dikke bult op mijn hoofd. Huid weg gekrabt (of is dat met een d ?) omdat ik zo kwaad was. Of kwaad ? Ik was 'gewoon' helemaal uit mijn dak. Pannetje 4 ongeveer. (of 5)
3 dagen later had ik nog steeds ieder moment hoofdpijn. Een pijnstiller hielp ook niet. helemaal niet zelfs, raar he ?

Toen zei mijn thuiszorg op maandag dat ik  misschien toch maar even de huisarts moest bellen. Dat wilde ik niet, maar dat heb ik later toch maar even gedaan.
De assistente zou even vragen of de huisarts mij later zou terugbellen. Komt ze terug, of ik gelijk maar even langs wilde komen. Grrr, dat is mij teveel moeite. Maar gelijk zei mijn thuiszorg dat ze wel even met me mee zou gaan.
Dus we zijn toch maar even naar de huisarts langs gegaan. Wat het uiteindelijk was weet ik niet (misschien een lichte hersenschudding ?), mijn hoofdpijn zou vanzelf wel weer over gaan. En uiteindelijk heb ik steeds iets minder lang hoofdpijn gehad tot het 8 dagen later was.
Dus de volgende keer proberen het niet meer zover te laten komen.

Daar ook met de spv over gehad.
Mijn spv wilde de hele situatie uitpluizen. helemaal van begin tot eind.

Ze vroeg waarom ik dacht dat hij dat op die manier wilde bespreken.

Lang nadenken........

Ik zei dat ik dacht zodat ik beter kon begrijpen wanneer ik over mijn grens ging om het de volgende keer te vermijden dat ik uit mijn dak ging.

Zo ongeveer.

Bij ieder gesprek (of het nou met de psycholoog is of met de spv) stellen ze heel moeilijke vragen.
En op dit moment dat ik het schrijf weet ik al niet meer precies meer hoe het allemaal gaat.

Volgens mij (op dit moment) stellen ze die moeilijke vragen om mij beter te laten begrijpen hoe ik in elkaar steek. Dat ik mijzelf meer en beter laat begrijpen.

Als ik mijzelf al niet begrijp, hoe kan ik anderen dan begrijpen ?
Hoe kan ik het leven dan zelfs al begrijpen ?

Ik heb hierboven allerlei dingen besproken waarvan ik in de war raak.

En op dit moment ben ik nog meer in de war geraakt.

Ik denk dat ik het wel een beetje begrijp, maar ik weet het niet zeker.


Begrijp jij het nog ????
Als jij (die dit leest) het een beetje begrijpt en mij een beetje licht erop kan laten schijnen doe vooral een reactie hieronder.

Oh ja, ik heb een telefoontje gehad met de casting voor het programma 'levenslang met dwang'.
Maar daarover een andere keer.

Ik ga weer NCIS kijken.

Tot later.

Liefs, Alish

Ik zit nu bij het FACT MBT

Sinds juli 2016 (vorig jaar dus) zit ik bij het FACT-MBT.

Ik zat bij het 'gewone' FACT team, maar ben doorverwezen naar het MBT team.

Hier is de link

https://www.lentis.nl/locaties/fact-mbt/

Het FACT-MBT team is voor mensen (in mijn eigen woorden) die al vanaf (jong) volwassen leeftijd hevige emotionele pijn ervaren of periodes van leegte, waarin je juist weinig voelt.
Ook kan je impulsief reageren en (soms) schadelijk gedrag voor jezelf of naar anderen toe ontwikkelen.
Onder andere hebben zij moeite met relaties en vertrouwen in zichzelf en anderen.
Hieronder wordt ook wel verstaan een persoonlijkheidsstoornis.

Wanneer je zo veel last hebt van deze problematiek dat je vastloopt op meerdere gebieden kan het FACT wat voor je betekenen.

Waarom ga ik naar het FACT ?

Tja, eerlijk gezegd snap ik het ook nog niet helemaal.

Wat ik wél weet is dat ik geen werk aankan. Zelfs geen vrijwilligerswerk. Ik heb wel jaren zwemles gegeven in een vereniging. Dit ging heel goed. Dit was namelijk maar 1 x in de week en dat 2 x een half uur.
Meer kan ik namelijk niet aan.
Ik kan goed met kinderen werken (al zeg ik het zelf) ik heb veel geduld. (erg veel zelfs, wat kinderen betreft), ik ben aardig, lief en heb doorzettingsvermogen.

In het échte leven ????

Is dit toch wel een beetje anders.

Ik heb moeite met het vertrouwen in mensen. Ik word snel boos als ik ze niet goed begrijp. Of eigenlijk, ik begrijp ze wel goed, maar de bedoeling van mensen snap ik niet.
Ik vind mensen te hard, te ongeduldig, niet aardig genoeg.

Ik heb in het verleden erg veel aan zelfbeschadiging gedaan.

Maar NU niet meer !

Hierover gaat dit log natuurlijk niet maar ik vond dit wel een vermelding waard. 'duimpje omhoog voor mezelf'.

****ik heb koude voeten, ik doe de verwarming maar op 20 C****
(dat mag, het is toch een vrijdagavond vind ik)

Een nieuwe update, en wat vind je van mijn kerstboom ?

Hay, daar ben ik weer eens. Jeetje wat lang geleden is het nou al weer.

Niet dat ik geen zin had om te schrijven, niet dat ik niets wist om te schrijven....
Maar het was zo lastig om me ertoe te zetten.

Nu is het voor mij al lastig om me ook maar érgens toe te zetten hoor. Poefff.

Wat hebben we de afgelopen maanden gehad ?

Heerlijk, de feestdagen.
Ik hou van de feestdagen.

Het begint op 11 november met Sint Martinus, leuk al die kinderen langs de deuren met hun lampionnetjes. Alleen jammer dat er bij mij geen kinderen langskomen.
Ja vroeger wel. Een aantal jaren geleden alweer. Maar ik woon in een te rustige straat.
Heel donker en het is niet uitnodigend om daar langs te lopen.

Ik heb ook zelf erg lang gelopen. Ik was al 13 toen ik nog liep. Niet dat ik me ervoor schaamde, maar de volgende dag op school vertelde je het natuurlijk niet. Haha, het duurde niet lang of ik hoorde dat er ook andere meisjes nog gelopen hadden. Gezellig toch ?
Daarna liep ik met mijn broertje mee. Hij heeft niet zo lang nog gelopen.
Maar daarna stond je aan de deur te luisteren en te kijken.

Mijn vader vindt het ook erg gezellig. Al om 3 uur staat hij naar buiten te kijken of er al kinderen aan komen. Haha, de meeste kinderen lopen pas vanaf een uur of 5.
En komen er kinderen aan dan roept hij mij (ik woon niet meer thuis maar eet altijd bij hun) 'Alisha, er zijn kinderen'.

Ieder jaar koop ik wel altijd wat lekkers om maar wel wat in huis te hebben. Stel je voor dat er een kindje langs komt en ik heb niks in huis. Dat kan toch niet ?

Lang geleden kocht ik altijd bij de Wibra (of heette dat nog Scholtens, haha) (grapje) wat kleine kadootjes: pennen of autootjes. Dat vonden de kinderen altijd erg leuk.

Dan komt Sinterklaas. Hét feest van het jaar.

(de onzindiscussie daarbuiten, die vergalt het altijd weer)
-trouwens lopen er bij ons in Groningen al honderd jaar ofzo roetveegpieten mee-

Sinterklaas is gezellig, leuk, fijn, plezierig en ga zo maar door. Ik hou van Sinterklaas.
Ik kijk ook naar het Sinterklaas journaal. Zo leuk is dat.
Wij trekken thuis lootjes. Alhoewel mij vader ook mijn moeders lootje doet. (mijn moeder heeft NAH en dat is allermaal lastig, zie mijn blog over mijn moeder, onder mijn andere naam Kaylah)

Mijn nichtjes zijn nu 6 en 9. De jongste gelooft nu nog. Mijn oudste is vorig jaar het geheim van Sinterklaas verteld.

Ik probeer ook altijd bij de meeste kadootjes wel een gedichtje te doen. Dat blijf ik leuk vinden. Zelfs mijn moeder doet dat sinds een paar jaar weer.

We vieren het altijd op de dag zelf. Natuurlijk, dat is de dag van Sinterklaas toch ?
Dan vieren we het bij mijn broertje en zijn gezin. Dan gaan we lekker eten, meestal soep en broodjes met knakworst en/ of een snack erbij. (Het liefst ga ik tegenwoordig voor vega, maar dat vind ik niet erg lekker)

Ik wil heel graag vegetarisch worden. Ik heb het geprobeerd , maar het lukt me nog niet.
Ze noemen het flexitariër geloof ik. Zo weinig mogelijk vlees eten. En zoveel mogelijk sojamelk gebruiken.
Soja is wél erg lekker. Altijd kaas van weidekoeien (helaas nog niet dé oplossing #melkisvoorkalfjes), en soms ook vega-kaas (ook erg lekker).

Na het eten komt de koffie en dannnnnnnnnnnnnnnn begint het. Dé avond. Altijd erg gezellig.
Aangezien ik altijd kleine kadootjes vraag (je hoeft maar naar de Action (daar is alles leuk voor mij), krijg ik altijd veel kadootjes, haha.

Dan is Sinterklaas voorbij en is de kerst. Ook al zo gezellig. Bij mij is het, het hele jaar door kerst zei de vriend van mijn vader afgelopen jaar.
Ik heb zelfs mijn kerstboom nog staan, #schaam het is al maart #bloos

 

Wat vind je van mijn kerstboom ?

Nu zou vorige week mijn kerstboom weer naar buiten gaan hoor. Maar ik had mijn thuiszorg afgebeld.
Dus deze week is het zover.
De kerstboom gaat naar buiten.

Ik vind het gezellig, die lampjes, de boom. Kerst is voor mij het gevoel van, 'niks moeten'.

Veel mensen vinden de kerst periode moeilijk. Depressies, eenzaamheid etc.

Nu heb ik een dysthyme stoornis, ik ben dus altijd in een vorm van depressief (ofzo). Ik ben best wel alleen, maar met kerst maakt me dat niet zo uit.
De rest van het jaar wel hoor. Dan vind ik het vreselijk (de depressie en het alleen zijn)

Maar met kerst zet ik een kerstfilm op, de kerstboom aan, kerstmuziek op, en kerstsnoep erbij.
Mijn kerst-cd heb ik al wel weer opgeborgen. Ik heb nu Nick en Simon weer teruggevonden.

het enige lastige van de kerstperiode is dat ik dan niet bij de GGZ terecht kan. Gelukkig kon ik maar 2 weken niet naar de GGZ, maar dat ik al teveel voor mij.
Ik ga het liefst toch wel 1 x per week eventjes heen om mijn verhaal te doen.

Nu is het alweer maart en de dagen worden weer langer (nou ja, niet langer, maar het blijft weer langer licht.
Dáár wordt ik dus weer depressief van. Ik hou van lange donkere dagen. Vroeg donker en pas laat licht 's morgens.
Maar dat is een ander verhaal.

Ik kan in ieder geval terugkijken op mooie feestdagen.

Eerdaags zal ik wel even schrijven hoe het nu bij de GGZ gaat. Deze week heb ik een afspraak bij de psychiater en de verpleegkundig specialist. Weer een stap vooruit.

Heel veel lieve groetjes,

Alisha-Kay ♥