Naar de hoofdpijnpoli

Na 1 1/2 jaar vrijwel dagelijks hoofdpijn heb ik gezeurd bij de huisarts.

Nu mag ik naar de neuroloog van het hoofdpijncentrum van het Martiniziekenhuis in Groningen.

 http://www.hoofdpijncentra.nl/hoofdpijn/centra/groningen.php


Ik kreeg al snel een brief thuis met vele vragenlijsten en moest ik binnen 2 weken opsturen.
Ja, dat moet je niet tegen mij zeggen.
Ik ben nu 6 weken verder en ze zijn vandaag eindelijk pas ingevuld. Ik heb er een week over gedaan.
Als je steeds hoofdpijn hebt dan kan je geen vragenlijsten invullen.
En al helemaal niet als je ik ben.

Ik heb moeite met dingen te doen.

En dan had ik net een paar goede dagen gehad en denk ik, 'Ach, het valt wel mee.' En dan begint het weer.
De hoofdpijn is niet zo erg.
Ja, het hindert me met alles. Ik heb gemerkt als ik vrijwel de hele dag slaap overdag dat ik dan vrijwel geen hoofdpijn heb of helemaal niet. Dan heb ik nog wat aan mijn avond.

Mijn beste tijd van de dag.

Maar de laatste week was best wel druk voor mij dan en ik werd echt gek.

Maar nu nog eens, de hoofdpijn hindert me nog het minste (nou ehem), maar mijn ogen die raar gaan doen, (deden ze al sinds een medicatie jaren geleden) en de misselijkheid. Dat vind ik nog het ergste.

Vaak begint het met oorpijn en meestal binnen een paar minuten begint de koppijn.

Ik weet niet waarom.

Aan de andere kant zeg ik steeds, ach die hoofdpijn (er zijn mensen met clusterhoofdpijn, dat is 1000 x erger) die leidt me tenminste af van mijn depressie en de ellende in mijn hoofd.
Maar zoals nu, zo misselijk, dan ben ik het echt zat.

Een vraag was ook, 'Wat denk je zelf dat het is ?', waarop ik antwoorde 'Stress'.

Dat zegt mijn cesartherapeute ook, dat het allemaal spanningshoofdpijn is. Maar ze vindt me wel jong dat het al begonnen is op mijn 8e ongeveer.

Ook ondertussen een paar keer een hersenschudding gehad. de laatste minder dan 2 jaar geleden.

En veel stress in mijn leven. Maja.

Maar de laatste anderhalf jaar vrijwel dagelijks. Gemiddeld 5 dagen per week. En dan vrijwel de hele dag op het slapen na.

Niet dat iemand het ook maar schelen kan.
Maar mij wel.

Dus nu wachten op de afspraak. En ondertussen moet ik een hoofdpijndagboek bijhouden, die ik natuurlijk vaak vergeet.
Verder heb ik geen angst, ondanks een hersentumor in mijn familie, herseninfarcten, en mijn eigen moeder, hersenbloeding, herseninfarct en TIA's.

Ze vroegen ook, wat ik wilde bereiken bij de poli, waarop mijn antwoord was, 'Om te weten waar het vandaan komt'.
Als ik dat weet kan ik ermee leren omgaan.

Maar verder hindert het me wel. uitjes en ergens heengaan, dat wil niet zo goed.

Mja, ik ben benieuwd.

Alish

What it is like to have PTSD

Als je PTSS hebt, voor omstanders die niet weten wat het inhoudt wat voor impact het op je hebt, kijk dan even.

Zelf heb ik diagnose borderline, en geen PTSS, maar de meeste dingen zijn zo herkenbaar. Die heb ik ook.
Maar gelukkig geen sexueel misbruik.


Dus nog een filmpje.

 

Daarom,

Don't judgje a person with a mental illness. It's hell sometimes. Well, most of the time.

Thanks for watching.


Alisha.

Gedicht, als ik je vraag naar mij te luisteren

Gedicht van internet

Als ik je vraag naar mij te luisteren
en jij begint mij adviezen te geven,
dan doe je niet wat ik je vraag.

Als ik je vraag naar mij te luisteren
en jij begint mij te vertellen,
waarom ik iets niet zo moet voelen als ik voel,
dan neem jij mijn gevoelens niet serieus.

Als ik je vraag naar mij te luisteren,
en jij denkt dat jij iets moet doen
om mijn problemen op te lossen,
dan laat je mij in de steek,
hoe vreemd dat ook mag lijken.

Dus, alsjeblieft, luister alleen maar naar me
en probeer me te begrijpen.

En als je wilt praten,
wacht dan even en ik beloof je
dat ik op mijn beurt naar jou zal luisteren.


Alish

Girl Suffers From Paranoid Schizophrenia- ABC News

Meisje met een vreselijke psychiatrische ziekte.

Ze zegt zelf ook dat ze haar leven haat.
Dat ze het vreselijk vindt.

Als je de video gekeken hebt dan begrijp je een beeeetje wat zo'n kind en anderen moeten doormaken.





Alish.

Niemand weet (Marco Borsato), mijn oma en ik

Marco Borsato - Niemand weet

 

 

Niemand hoort
Als ons lied weer klinkt
Hoe je het met me zingt
In het refrein

Wanneer je hand heel zacht
Even het mijne pakt
Is dat moment alleen
Voelbaar voor mij

Niemand ziet
Want je bent er niet
Het is enkel mijn hart dat me vertelt
Dat we nog samen zijn

En niemand voelt
Wat het met me doet
Ik kan jou niet vergeten
Mijn hart wil niet weten
Dat jij bij me weg bent gegaan
En wat iemand ook doet of zegt
Ik sluit mijn ogen en ontken

Omdat ik geloof
Dat je nog bij me bent

Elke herinnering
Elke schim van elk moment
Oh, mijn hart hoeft maar iets te herkennen
En het is gewoon echt
Alsof je nog bij me bent

En niemand weet
Wat je nog met me doet
Ik kan jou niet vergeten
Mijn hart wilt niet weten
Dat jij me verliet voor altijd
En wat iemand ook doet of zegt
Ik sluit mijn ogen en ontken
Omdat ik geloof
Omdat ik geloof

Omdat ik je zie en kan horen
Kan ruiken kan proeven
Ik voel je op ieder moment

Omdat ik geloof
Dat je nog bij me bent

 

 

Ik en oma, altijd samen ♥♥♥♥

 

 

 

 

BFF 4 ever

 

2 handen op 1 buik altijd

for ever

 

I won't let you go

 

Ich will nicht gehen lassen

 

 

Alish, jouw troela ♥

Waarom ben ik niet volwassen

Waarom ben ik weird ?

Waarom ben ik niet volwassen,
waarom ben ik niet groot,
waarom blijf ik maar klein,
waarom speel ik steeds dat kleine meisje,

Waarom ?

Ik ben te bang voor de wereld,
ik ben te bang voor grote mensen,
ik voel me dan zo klein,
ik kan ze niet bijbenen,

Ik kan niet autorijden,
ik kan niet voor mezelf opkomen,
ik kruip weg als een peuter,
achter mama's rok

Waarom ?

Ik weet het niet,
ik weet dat ik bang ben.

Is het altijd zo geweest ?

Volgens mijn moeder wel.
Schuilen achter mijn moeder op visite,
bang voor anderen,
mensen zijn zo groot.

Ik ben maar klein, letterlijk dan.
Dan wordt je niet serieus genomen.

Oké, na de hersenbloeding van mijn moeder ben ik veranderd.
In 1 keer heb ik moeten opgroeien van een tiener in een moeder van mijn moeder.
Het was erg zwaar, ................ achteraf,
op dat moment niet.
Je gaat maar door.
En gaat maar door.

Toen ben ik aandacht gaan vragen,
veel aandacht.

Op school,
bij basketball,
bij vriendinnen,
bij vrienden,
Ik had geen hartsvriendinnen, ja een paar.

Maar veel vrienden op school,
ze kenden me ook allemaal,
op school,
alle leraren,
ook van de andere opleidingen,
op basketball,
ik zat in 2 teams.

Ik maakte altijd grapjes.
Ik kon met iedereen opschieten.
Ik was altijd vrolijk.
Ik liep te zingen door de gang.
Ik praatte altijd.
Ik lachte altijd.

School betekende veel voor mij.
Basketball betekende veel voor mij.
Mijn familie betekende veel voor mij.
Zwemmen betekende veel voor mij.

Vrijwel het meeste huishouden was van mij, en blijf eraf.
Mijn broertje was van mij,
ik zorgde voor hem
Mijn moeder was van mij,
ik zorgde voor haar.
Mijn oma was van mij,
op een gegeven moment zorgde ik ook voor haar.
Mijn opa was van mij,
op een gegeven moment had ik opa er ook nog bij om voor te zorgen.

Voor mij zorgen,
deed ik zelf.

Mijn broertje werd groot.
Mijn opa ging dood.
Ik werd ziek.
Mijn oma ging dood.
Mijn kat ging dood.

Mijn vader ging met pensioen.
Toen had ik niemand meer om voor te zorgen.
Hij nam de zorg van mijn moeder over.
Daar ben ik nog steeds kwaad om.

Waar was ik volwassen ?

In mijn werk,
bij het zwemles geven,
bij de basketball,
zorgen voor mijn familie,
de vakanties die ik deed.

Toen raakte ik mijn basketball kwijt,
door een zware blessure.
Toen raakte ik mijn werk kwijt,
door een gemene streek,
De plekken waar ik volwassen was.
En waar ik ertoe deed.
Waar ik een mening had.
Waar er naar mij geluisterd werd.

Toen werd er niet meer naar mij geluisterd.

Toen bleef ik alleen.
Toen stond ik met lege handen.


Wanneer werd ik kind ?

Wat was de ommeslag ?

Toen mijn oma dood ging.
Toen werd ik kinds.
Ik had niks anders meer.
Ik ging poppen en knuffels kopen,
ja knuffels altijd al, maar nu erg veel.
Ik ging rose kleren dragen.

Ik ging uiteindelijk in regressie.
Veel en vaak.
Andere namen, andere leeftijden,
precies die op dat moment in die situatie bij mij pasten.
Ik speelde het.


Nu kan ik niet veel meer.
Alles is te veel voor mij.
Zelfvertrouwen heb ik niet meer.
En voor mensen ben ik bang.
Ik vertrouw ze niet meer.
Ik ben te vaak in de steek gelaten.

Wanneer ben ik volwassen ?

Als ik voor mijn moeder moet zorgen.

http://kaylah-leven-met-een-moeder-met-nah.blogspot.nl/

Alone

© Jedidja

9 oktober 2013

Alisha/Sofie aka Kaylah ♥

Warmte van je ouders, veiligheid en borderline

Weet je nog ?

Een tweet van een twitteraar.

Weet je nog dat je als kind in de armen werd genomen wanneer je gevallen was? Voel je ze om je heen? 'Zorg' heet dat.

Mijn antwoord: 'Ik kan het me niet herinneren'.

Het wordt vaak gezegd dat mensen met borderline te weinig veiligheid en warmte in hun jonge jaren ervaren hebben. Ook erge eenzaamheid bij deze kinderen. Tevens komt bij ongeveer de helft van de borderliners misbruik voor.

Ze noemen mij een borderliner.

Dus voldoe ik aan deze criteria ?

Ik ben niet misbruikt gelukkig.

Wel kan ik me herinneren dat wij als kind op de kleuterschool in ons blootje moesten lopen. In de zomer denk ik. Mss bij het spelen buiten als het warm was.
Toen ik dat ik 2009 voor het eerst aan mijn moeder zei werd ze kwaad (niet op mij).
Ze geloofde me eerst niet maar ze zei als dat waar is dan klaag ik ze alsnog aan.
Ze was niet kwaad op mij maar op de school.

Uiteindelijk heeft ze maar beslist dat het niet waar kan zijn.

En dat ik het me verbeeld.
Dat kan heel goed. Ik was nog maar 4-5 jaar. Maar sindsdien speelt het woordje 'bloot' een erge BAH, bij mij.

Maar wss heb ik het toch verzonnen of dat er iets anders was wat is daarmee geassocieerd heb.

Dan kom ik op het woordje veiligheid.
Volgens mij ben ik veilig opgevoed. Tot mijn 8e was alles veilig zoals ik het me kan herinneren.
Eerst woonden we in de middenstad. Heerlijk. Vlak bij de grachten en school en het centrum en natuurlijk de martinitoren die we vanuit ons huis konden zien.
Dan konden we zien dat we weer te laat waren en hard moesten rennen om op tijd op school te komen. De lagere school in dit geval.

We woonden tegenover een middelbare school waar wij als kleintjes vaak met de kinderen in de pauze speelden. Ik ben verhuisd op mijn 8e.
Kan je nagaan dat wij met grote kinderen speelden maar dat was fijn.

Ik kan me alleen herinneren dat we een mooie tijd gehad hebben. Wij hadden 2 huizen. Die aan elkaar gemaakt waren. Ik sliep in het ene huis en mijn ouders met mijn broertje in het andere huis.