maandag 20 mei 2013

Een hele grote onderbroek.

Vorige week maandag moest ik weer naar de psychiater.


 
Omdat ik nu op een hogere dosering AD zit (antidepressiva). Ik zei dat het tot die week daarvoor wat beter ging. Ik zat niet meer op 95 % ellende iedere dag maar soms wel op 70 %. Dus een grote verbetering. Maar sindsdien op zo'n 80 % weer.
Ik weet niet waar dat van komt, want dat vroeg ze me.

Op dit moment weet ik niet meer zo goed waar het allemaal over ging maar ik weet wel dat ik veel te vertellen had.
Maar daar was ze niet voor. En ik moest maar weer een afspraak met I de psychologe maken om te kijken wat we daar aan gaan doen.
Ja, hallo. Ik heb dat gesprek al gehad, en dat moest ze in de groep gooien. Maar natuurlijk weer niks van gehoord.
En dat was al 2 weken daarvoor.

Ik ga echt niet weer een afspraak maken want dat had ik al gevraagd. Ik zei, 'Maak maar gelijk een afspraak.'
Maar dat wou ze niet doen.

Nou daar zakt echt je onderbroek van af.


 

En dan hadden ze al in november beloofd dat ik een nieuwe behandelaar zou krijgen zoals Alice, die mijn vorige en hele goede en empatische hulpverlener was.

Dus dat is goed gerekend, al een half jaar ?

En al die tijd laten ze me maar aankloten.

Ook hebben we het over de CIZ indicatie gehad. Dat ik echt niet genoeg heb aan nog geen 2 uur per week. Zij vond dat ik echt niet meer nodig had.

Zakte mijn onderbroek weer af.
Ik bleef hem maar ophouden. Of zat er geen elastiek meer in ? Of is hij te groot ?

Misschien moet ik maar een gouden onderbroek kopen.




Ook wilde ze mijn tranquilizers verminderen. Ik zei dat ik dat niet wilde want dat had ik al gehad en dan wordt het steeds gillen en schreeuwen en alles kapotmaken van de stress.
Dat heb ik al gehad en dat wil ik niet meer.

Dus ik ging weer mega gestressed naar huis.

Maar goed, uiteindelijk was ik zo over mijn toeren dat het weer helemaal mis ging