donderdag 28 april 2022

Mijn vader heeft me heel erg gekwetst, heel erg pijn gedaan

Zoals ik al eerder vertelde, mijn allerliefste moeder is vorig jaar 4 april overleden. πŸ’”


Ik heb na haar overlijden een stukje van haar haar afgeknipt om te bewaren.

Dat doe ik ook altijd bij mijn beestjes. 🐱 en 🐰 

Bij mijn beestjes laat ik altijd het as bewaren in een urntje. En die staan bij mij op de kast.

Zij zijn mij erg dierbaar.


Na het overlijden van mijn moeder wilden mijn broertje en mijn vader niet dat haar as in een urn in een graf terechtkwam. Dat zou ik juist wel willen.

Maar ja, ik ben de baas niet.

Zij wilden het verstrooien.

Gelukkig heb ik het zo kunnen krijgen dat ik wat as in een ketting kon krijgen.

Ik mocht geen urntje van mijn broertje. Ik moest maar blij zijn dat ik een ketting mocht, had hij gezegd.

Uiteindelijk heeft mijn vader toestemming gegeven (een half jaar later) om alsnog een urntje te krijgen.

Maar dat mag ik NOOIT tegen mijn broertje zeggen.

Ik heb een hele mooie uitgezocht.


Mijn ketting.




Een gouden hart met een haarlok van mijn moeder.

Hieronder het urntje.



De linker is van mijn moeder. De rechter is van mijn katje die ik zo'n 16 jaar gehad heb. Die was ongeveer 2 maand voor mijn moeder overleden. Dus mijn moeder heeft dat nog meegekregen.

Ze staan mooi naast elkaar. πŸ’“


Nu waren we gisteren bij de notaris met zijn drieen omdat we de erfenis van mijn moeder moetsen ondertekenen. Daarna wilde mijn vader graag even naar Mac Donalds om een koffie te drinken. Ik nam een ice-frappΓ©

Toen zei ik tegen mijn broertje dat hij nog een afspraak moest maken om het as van mijn moeder te verstrooien. Ik kan namelijk altijd omdat ik niet werk, en mijn broertje en zijn vrouw werken gewoon. Mijn vader zal er niet bij aanwezig zijn. Dat doet hem teveel pijn.


Maar toen....

Reageert mijn vader erop.
Gemopper over mijn moeders as. Commercieel gedoe, zegt mijn vader. 'En ik wil ook niks betalen !'
 

Wat een gemene opmerking.
Wat doet hij mij pijn. Klootzak !

Het is voor mij zo belangrijk dat het allemaal via rituelen afgerond gaat worden. Ik mis mijn moeder zo erg. Zij was de enige met wie ik praten kon. Buiten de hulpverlening dan.
Zij was mijn allerbeste vriendin sinds 1999.  Vooral na het overlijden van mijn opa waardoor ik gecrashed ben.

Het is niet de eerste keer dat mijn vader mij zo vreselijk pijn heeft gedaan.

Over vroeger praat ik even niet. 

Ik heb in mijn leven 2 x een persoonlijk gesprek met mijn vader gehad. De eerste x was dat mijn moeder in Utrecht in het ziekenhuis lag voor een by-pass in haar hoofd. (Zie Kaylah)
Toen mocht ik niet huilen en ging hij vreselijk tegen mij tekeer.

Triggerrrrrrrrrrrrrrr



Een aantal jaren geleden. Ik geloof in 2012. Toen wilde ik als uitweg misschien euthanasie, als ik niet beter werd. (Is nog steeds een optie hoor.)
Ik heb een gesprek met mijn vader gevraagd en dat gezegd.

Toen zei hij 'Dan heb ik liever dat je zelfmoord pleegt. En dan ook zo snel mogelijk. Dat is ook beter voor je moeder en je broertje.'

Oh MY, wat was ik van slag.

En dat op een zaterdagavond. Dat ik ook nog eens niet de GGZ kon bellen.
Dat heb ik dus die week daarop maar gedaan.
Ik was helemaal van slag.

Dat ik mijn pols (per ongeluk) heb doorgesneden, was ook nadat ik een aanvaring met mijn vader gehad heb. En erop volgend een gesprek met de klantenservice van de Ziggo.
Ik moest geopereerd en ik mocht niet meer bij mijn ouders langskomen van mijn vader.

En de eerste Γ©chte keer automutileren, was ook na woorden van mijn vader, toen hij zat te 'mopperen ?' over mijn broertje.
Ik kon alles horen. Want mijn slaapkamer zat precies boven de woonkamer.
Gelukkig weet mijn broertje hier niets van. Ik bedoel wat mijn vader allemaal over mijn broertje gezegd heeft. En dat was ook niet de eerste keer en ook niet de laatste keer.
Maar ik kon het ook horen als hij wat over mij zei. 

Ik hou dat geheim voor mijn broertje.


Ook ben ik niet de enige tegen wie hij gezegd heeft dat ik maar zelfmoord moest plegen. Dat heeft hij ook eens tegen mijn moeder gezegd.


Wat een rare relatie heb ik met mijn vader he ?

Toch kan ik me herinneren de leuke dingen met mijn vader. Het lachen om onze herinneringen. De toffe vakanties die we samen gehad hebben. We zijn meerdere keren met zijn 2en op vakantie geweest. En dat was altijd cool 😎. We zijn naar Venezuela πŸ‡»πŸ‡ͺ geweest. Ik met mijn vriendinnen op rondreis op het vaste land. En mijn vader daar alleen op Isla Margarita 🏝 Daarna hebben we afgesproken bij Mac Donalds op het eiland. We zijn naar Oostenrijk πŸ‡¦πŸ‡Ή geweest op wintersport ⛷. 
We zijn 2 x naar Mexico πŸ‡²πŸ‡½ geweest. Veel gelachen 😊.

In de zomer vaak naar Oostenrijk πŸ‡¦πŸ‡Ή geweest met ons 3 en. Mijn ouders en ik. Altijd leuk. 
Meestal hadden we wel 1 x ruzie in de vakanties. Maar daarna was het weer over. 

Ik ga met hem naar basketball πŸ€ wedstrijden. Uitjes met mijn ouders. 
En we hebben samen vanaf 1988 voor mijn moeder gezorgd tot en met 2021. 

Maar ook doet hij mij pijn. 😒

Toch kom ik er iedere dag.
Het is daar veilig. En ik irriteer me daar als hij steeds maar loopt te mopperen.



We hebben alleen elkaar nog. Mijn broertje is er ook wel. Maar die heeft zijn eigen gezin. 
En de liefde voor mijn moeder.

Liefs, Alisha πŸ’œ

woensdag 20 april 2022

Een nieuw boek, Humeurkanker van Vroon Bouter

Hai,

Ik ben vandaag begonnen in weer een nieuw boek, 

Sinds januari dit jaar ben ik weer begonnen met lezen, nadat ik zo'n 20 jaar vrijwel niet gelezen heb. Zelfs geen tijdschriften. Omdat ik teveel last van dwang had met het lezen.

Ondertussen ben ik al aan mijn 13 e boek.

Dit is het boek.

Humeurkanker van Vroon Bouter.




Een meisje dat op jonge leeftijd al aan een depressie lijdt.

Ik ben vandaag begonnen, en ben nu al op de helft van het boek. 
Zo herkenbaar geschreven. Ze schrijft in een dagboek stijl.

Opeens kwam ik op een citaat van een liedje 'Suicidal thoughts' van Josh AiAmJakeHill


I'm not suicidal, I don't wanna fucking die
I just wanna be able to close my eyes and feel alright
But every day I feel like dying
Every day I feel like dying


Dit is zo mooi omschreven, het is precies zoals ik het voel.


Ik kwam op meerdere stukjes die voor mij herkenbaar zijn, maar die deel ik wanneer ik het boek uitheb.
Waarschijnlijk heb ik hem morgen al uit.


Liefs, Alisha πŸ’

donderdag 14 april 2022

De afgelopen week

Onderwerp: Deel 9

Vrijdag 

Laat naar bed gegaan. 

Om half 4 naar de winkel. Druk op mijn hoofd.

Bij mijn vader.
En ja hoor. De vluchtelingen komen weer voorbij.

Bij Mac Donalds. Leest hij de Volkskrant. 
Die wou hij nooit lezen omdat hij dat een Jodenkrant vindt. Dus dat zeg ik ook tegen hem.
Roept hij heel hard dat die Joden vanzelf wel vergast worden. En daar schaam ik me ook niet voor dat ik dat zo hard roep. Zegt hij. 

Later ben ik gaan lezen in mijn nieuwe boek. Ik had er weer een uit.
En we hadden het over de foto’s waar ik aldoor mee bezig ben. Hij heeft nog heel wat dia’s. Ik zei dat daar wel een app voor is om te scannen. 
Maar hij wil eerst met zijn ex-nieuwe vriend overleggen.
Ik begrijp het niet. Hij zegt altijd als ik wat zeg: ‘Dat weet ik niet.’ Dat weet je niet ?
Ik zeg het toch !
Volgens mij neemt hij mij nooit serieus.
The story of my life. 😒

Thuis tv gekeken en een kaartje geschreven.

Zaterdag 

Bij mijn vader. Ik vertel wat over basketball. En ja hoor gevloek en gevloek het blijft maar doorgaan.

Bij basketball

Ik zeg iets over de politie. En weer en weer gedoe over de politie. 
Dat zijn lafaards enzo. Ze moeten maar eens hun werk doen. Wanneer houdt hij eens zijn mond ? 
Ja als ik zelf iets zeg.

Zondag 

Bij mijn vader. Ik laat een oude foto zien. Hij weer niet meer van wanneer het was. Ik wel, want dat staat er gewoon bij.

Hij blijft maar doorpraten. Ik luister niet. 

Thuis kon ik gelukkig even slapen. Op Facebook gezeten met mijn kat op me.
Maar ik heb weer een vreselijk k@ gevoel.
Wat vroeger (lees vorig jaar nog) een van de fijnere momenten van de week was, is het nu een van de rotste momenten.

Vanavond 

Ik voel me weer vreselijk. Nu 
20.30 unieuws gekeken en
Pizza gebakken. Nu tv kijken.

Maandag 

Ik was erg laat naar bed gegaan. 

Vanmorgen kwam de thuiszorg.
De mevrouw van de WMO (het WIJ team) kwam langs. Voor het eerst in 3 jaar kwam ze weer bij mij thuis. 
We hebben lang gepraat. Ze heeft me een paar weken geleden een kaartje gestuurd, met een leuke postzegel erop.


https://drive.google.com/uc?export=view&id=1vZRXsYVo2JKqPik9CB9b9wWUvo9TRIH0

https://drive.google.com/uc?export=view&id=18FJG65RaoVj2v_xnvKQy_UYMyCynZwj0

https://drive.google.com/uc?export=view&id=1Y6ou985IDE2yES9hX3QR4J2lZ7seHEhN

We hebben het over van alles gehad. 
En dat zij en mijn begeleiders om de tafel hebben gezeten. 
Dat het niet lukt om aan mijn doelen te werken. En dat het nu aan mij overlaten wat voor hulp ik nodig heb of wil.

Ik heb vreselijk gehuild om mijn moeder. En om alles eigenlijk.

Dat alles zo moeilijk gaat. Dat het me nu ook al niet meer lukt om naar de brievenbus te gaan. Het is zo’n 100 meter naar rechts als ik naar mijn vader ga. Maar dat lukt me niet meer. Dus ik ga nu alleen nog maar op vrijdag als ik hulp krijg langs de brievenbus.

En dat de hulp op vrijdag zou stoppen. Omdat ze niet meer met mij aan doelen kan werken. 
Maar dat ik alleen op vrijdag mijn medicijnen bij de Etos (Ja, bij ons bij de Etos) kan ophalen. Omdat ik baxter zakjes krijg. En mijn huidige thuis begeleiding zou dat overnemen. Maar die is op vrijdag vrij. En op vrijdag doe ik de week boodschappen. En ook met hulp van begeleiding. Alleen als ik naar de GGZ ga doe ik het meestal gelijk daarna. En dan dus wel alleen. Maar dat is rete moeilijk.
En dan ga ik gelijk daarna naar mijn vader toe. Omdat het me niet lukt om eerst weer naar huis te gaan en de boodschappen op te ruimen.
Dus een moeilijke situatie.

Op een gegeven moment vroeg ze mij een lieve vraag.
‘Wil je naar je moeder toe ?’ 

Maar ik geloof niet in een hemel.
En ik ben ook nog niet aan de dood toe. 
Wat in het verleden wel was.

Maar toen was de tijd op. En ik moest er maar verder over nadenken. 
En dan horen we nog van elkaar.

Ik heb nog geen Tranxene genomen en uiteindelijk toch nog in slaap gevallen.

Bij mijn vader. Hij brengt mijn broertje naar huis en gaat daar koffie drinken. Ik vraag of ik mee mag. Dat mag niet.
Ik was met mijn foto’s bezig. Maar nu ik alleen ben lukt me dat niet.

Alish πŸ’œ

Wat oude tweets op Twitter (lang geleden)

Tweets toen Minister Schippers nog aan de macht was.


De gebruikte links zijn niet meer beschikbaar.

Ik ben allergisch voor een mes in m'n arm, ik begin dan helemaal te bloeden enzo... Vast erfelijk, m'n moeder had het ook. #drogegrappen

Om het goed te maken: hoe overleef je de Chinees niet? Euthanassi bestellen! #TweetHumorNL

 

twaaltjes

Hij had bloemen meegenomen 'Dat had je niet moeten doen' zei ze 'Die rozen zijn vreselijk aanhalig' Ze zat inderdaad al onder de krassen.

 

#kenjedat dat je uit frustratie als je boos bent ergens tegen aan slaat en jezelf dan pijn doet

 

Ik heb een paar maanden geleden met veel plezier mijn facebook aan stukken gescheurd. Komen ze telkens weer vragen om een "like" een lijk ;(


Ach ja, moeten we maar niet ziek worden he ? #corrupt Gevolgen eigen bijdrage in de GGZ nader beschreven: http://psychiatrie-nederland.nl/word/gevolgen-eigen-bijdrage-in-de-ggz-nader-beschreven/


#Minister #VWS $Schippers bevestigd maar weer het stigma op de #psychiatrie, let op trigger. Nog maar eens http://www.youtube.com/watch?v=C1mFruQI8Fw


@MinVWS Op bezoek geweest bij iemand die #beschermdwonen woont. Echter als je in BW woont kan je nooit meer een opname betalen.


Mijn probleem is dat een groot deel van de geslaagde zelfmoorden het gevolg is van behandelbare psychiatrische stoornissen 

 

Programma #Max Prozac #verslavend ? Laat me niet lachen. Hm, depressief, kan niet eens lachen. grr.

 

#Schippers wil geen verwijsplicht bij euthanasie: http://op.nu.nl/vgFBljAch als je ook niet weet wat ondraaglijk lijden is. #discriminatie


#MinVWS Wss vervalt in 2015 het recht op #zorgtoeslag voor eenpersoonshuishoudens met inkomen boven de € 30.000 Zoveel? #Ikwilookzoveel #WAO


LSZelfbeschadiging

Wat heeft u geleerd in uw opleiding over zelfbeschadiging? Weleens erover in gesprek gegaan met clienten? Voelden ze zich begrepen?

 

LSZelfbeschadiging

Bang om te praten over zelfverwonding uit angst dat anderen je raar aankijken? Erger dan veroordelen is doodzwijgen en wegkijken.

Dat als iemand zegt; het komt wel goed meid. Dat haat ik gewoon, want het is nooit goed gekomen. #mijnlevensweg

Ik ben allergisch voor een mes in m'n arm, ik begin dan helemaal te bloeden enzo... Vast erfelijk, m'n moeder had het ook. #drogegrappen


@TvPsy psychiatrische patiΓ«nten worden gestigmatiseerd. Maar ook door familie, buren en vooral niet te vergeten sommige psychiaters ! #mijne


@TvPsy psychiatrische patiΓ«nten worden gestigmatiseerd door (sommige) huisartsen en studenten Geneeskunde

 

Why is life so difficult ? Why do we hurt each other. Why do others hurt me ? I do NOT hurt any-one. Why do'nt I

 

Traantjes bij minister #schippers ???? Iedere dag #tranenwolken bij mij. #weetjeookwatdatis #VWS #GGZ #depressie #psychiatrie #doodinjehoofd

 

@MinVWS We willen geen antwoorden maar oplossingen. #Minister #Schippers wilde zelfmoorden toch terugdringen ? http://www.rijksoverheid.nl/ministeries/vws/documenten-en-publicaties/kamerstukken/2011/12/13/beantwoording-kamervragen-over-zelfmoorden-onder-hindoestaanse-turkse-en-marokkaanse-meisjes.html?utm_source=twitterfeed&utm_medium=twitter

 

#kenjedat je dood irriteren aan mensen die van te voren conclusies trekken

Die moeten eerst CGT gaan leren.

 

Repost - : Artikel: Waarom was een suΓ―cidepoging het enige medicijn? http://is.gd/jULN1i

Bij de #GGZ moet je echt niet zijn. Tenminste niet bij die van mij


Dit was van lang geleden toen ik nog veel op Twitter zat.
Ik hoop dat er in tussentijd wel wat dingen veranderd zijn. 
#stigma


Alisha πŸ’œ

zaterdag 9 april 2022

Afscheid van mijn moeder


Vandaag is het 9 april 2022. 

En precies een jaar geleden dat we afscheid hebben genomen van mijn moeder.

Hoe ging het deze week ?

Maandag, de sterfdag van mijn moeder.

De thuiszorg kwam. Ik zei dat het mijn moeders sterfdag was. 
Ik kon weer niet volgen wat ze allemaal zei. ‘S middags op bed. Ik heb maar een Tranxene genomen. Maar ik kon niet slapen. Ik moest steeds aan mijn moeder denken.

‘S avonds

Ik ben naar mijn vader gegaan. Ik vroeg hem of hij de dag een beetje doorgekomen was. Hij zei van wel, en dat hij vandaag met de huisarts had gebeld en had gezegd dat het wat beter met hem ging.

Niks over mijn moeder. Geen appjes, niks. 

Ik heb het verhaal op Facebook gezet.
En later appte mijn vriendin. (Mijn vriendinnen zitten trouwens niet op social media.) Of ze me, als ik thuis was even kon bellen.

Later belde mijn broertje of mijn vader nog even langskwam. Ik weet niet meer waarvoor. Maar ik durfde niet te vragen of ik mee mocht.

Thuis heeft mijn vriendin gebeld om te vragen hoe het met mij ging omdat het mijn moeders sterfdag was. Heel lief.
Dat heeft ze namelijk nog nooit gedaan. Na al die verliezen die ik gehad heb.
Zelfs na het overlijden van mijn moeder heb ik niet eens een kaartje gehad. Dat doet me pijn.

Gelukkig kreeg ik ook reacties op Facebook. Maar net weer niet van de mensen waarvan ik dacht dat die dichtbij mij staan.

Donderdag 

Gedroomd over een Sinterklaas optocht. Heel raar.
Ik moest naar de huisarts assistente omdat mijn oor dicht zat. Ik durf niet alleen te gaan. Normaal gaat mijn thuisbegeleiding dan met me mee. Maar dat kon niet in die tijd. Dus ging mijn vader mee.

Mijn vader kwam en wij gingen naar de huisarts. 
Ik ging naast hem fietsen. Hij ging gelijk te keer dat dat gevaarlijk was. Ik zei dat ik anders bang was. Daar reageerde hij niet op.

Bij de huisarts.
De assistente kwam me ophalen. Ik zei dat het maandag de sterfdag van mijn moeder was. Dat wist ze nog. Het was ook de verjaardag van haar zoon.

Thuiszorg geweest.
Ik kan haar weer niet goed volgen wat ze zegt.

En ik had op Facebook geschreven over mijn moeder.  Van mensen ver weg krijg ik een reactie. Van mensen dichtbij niks of een like’je.
Hmm. 😒 Zelfs van mijn tante niks gehoord. Ook zelfs geen reactie van mijn broertje. Alleen een like’je. 
Dat deed me ook pijn. 
Ik heb wel een kaartje gekregen van mijn vriendin. Met groetjes erop.
Ik had graag het woord sterkte gewild. Maar dat kan ik niet verlangen van mensen die dat niet begrijpen.

Gelukkig kon ik nog even slapen ‘s middags.

Vanavond voelde ik me erg k@. Ik wist niet meer wat te doen. Maar gelukkig had ik wat afleiding.

Wat voel ik me alleen. 

Vrijdag

Ik had mijn dagboek naar mijn behandelaar gemaild en daar kreeg ik een lief berichtje van terug 

Dag Alisha,

Ik lees dat je een zware week hebt gehad. Het lijkt me ook lastig dat er niet over de sterfdag van je moeder wordt gesproken en dat jij dat ook niet durft.
Wel een erg mooie foto van jou en je moeder. Ze kijkt stralend naar je, vol liefde. Erg mooi.

groetjes

SPV Fact-MBT

Ik voel me alleen in mijn verdriet 😒
 



 

Alisha πŸ’–



dinsdag 5 april 2022

Vandaag 4 april

 Vandaag 4 april, een jaar geleden, is de dag dat mijn hart weer een stukje brak πŸ’–

Het is de dag dat mijn lieve moeder, en tevens mijn beste vriendin, overleed.

Bij ieder overlijden van een geliefde van mij, brak mijn hart een stukje. En iedere keer een stukje meer.

Mijn hart is nooit meer geheeld. ❤️‍πŸ”₯

Het overlijden kwam iedere keer weer onverwacht. Een overlijden door ziekte, en sommige vrienden door suΓ―cide ❤️‍🩹
Vrienden zonder gezicht. πŸ₯²

Een goede vriendin die verdween nadat ik niet reageerde op een appje omdat ik op vakantie was. Zal het, of zal het niet ?
Schuldgevoelens, had ik maar wat van me laten horen. 

Erover praten kan ik niet. 
Gelukkig heb ik hulpverlening waar ik wel mee praten kan. 
Het verlies van een geliefde doet ontzettend zeer. Sommige heb je vrede mee. Maar dat doet niks aan het missen toe.

De mensen die ik verloren ben. Dichtbij en verder weg, blijven altijd in mijn hart. ❤️πŸ’œ


 Vrienden zonder gezicht πŸ’–

Alisha πŸ’œ