De Palestijnen wonen al meer dan 60 jaar in een nog grotere ellende.
Free Palestine !!!!
Alisha, a struggle to be : Over een leven in de psychiatrie met wss autisme, dysthyme stoornis (chronische depressie), angststoornis, OCD, en een moeder met NAH
zaterdag 22 september 2012
Niet vergeten. De mensen in #Haren hebben maar een paar uurtjes in het klein meegemaakt. En.......
Niet vergeten. De mensen in #Haren hebben maar een paar uurtjes in het klein meegemaakt. En.......: Niet vergeten. De mensen in #Haren hebben maar een paar uurtjes in het klein meegemaakt. En.......
De Palestijnen wonen al meer dan 60 jaar in een nog grotere ellende.
Free Palestine !!!!
De Palestijnen wonen al meer dan 60 jaar in een nog grotere ellende.
Free Palestine !!!!
zondag 16 september 2012
Teksten van het leven en daarna
Soms zijn woorden overbodig
en is zwijgzaamheid gepast
Aanwezig zijn is niet nodig
want wat je liefhebt houd je vast
.... Weer is het even stil
Het afscheid is definitief,
maar de herinnering is onuitwisbaar.
Niet meer tastbaar,
maar voor altijd in ons hart.
Hotel California
'You can check out any time you like,
but you can never leave'
zaterdag 15 september 2012
Weer een stigma op de psychiatrie
Weer een stigma op de psychiatrie
Ja, daar kom je nooit meer vanaf.
Deze brief heb ik geschreven aan de winkel bij mij in de buurt, om een voor mij zeer pijnlijke situatie.
dinsdag 4 september 2012
Eindelijk een goede dag
Zondag
Deze dag was erg heet. Ongeveer zo'n 32 graden. Aangezien ik erg van warmte houd (en mijn vader ook, wij zouden het liefste altijd in Mexico willen wonen)
's morgens op visite geweest bij mijn broertje en zijn gezinnetje. Zij zijn echt de reden om door te zetten. En mijn ouders natuurlijk.
Anders, sorry maar, triggerrrrrrrrrrrrrrr
dan was ik er al lang niet meer.
Het was heel leuk daar zo. Het leidt me even af van mijn ellende in mijn hoofd. De ellende zit er 98 % van de dag. Dat is erg veel.
Ik kan wel plezier hebben maar die zooi gaat nooit weg.
Ja, een paar weken geleden heb ik een kwartier in het zwembad me vrij gevoeld en en week daarna 10 seconden toen ik in het koude water dook.
De laatste keer was in juni en juli 2010. Toen heb ik 3 keer zo'n 30 seconden me vrij gevoeld.
Verder nooit meer.
Dat valt je raar voor te stellen maar dat is echt waar.
Daarom heet mijn blog ook : Alisha, a struggle to be. Misschien niet helemaal goed engels.
Dat weet ik wel zeker, haha. Maar ik bedoel daarmee.
Alisha, een strijd om te bestaan.
Niet leven, niet overleven maar bestaan.
Misschien zal ik nog wel eens uitleg over geven. Maar eigenlijk denk ik dat er niemand is die niet zou weten wat ik daarme bedoel.
Tenminste als je een psychiatrische (of meerdere) stoornissen en ziektes heb.
Een ziekte in je hoofd is nooit vrij zijn.
Maar goed, nu verder mijn leuke dag.
Thuisgekomen heb ik bij mijn ouders gegeten en de taxi gebeld. Zoals jullie weten durf ik nauwelijks met de fiets naar buiten vandaar mijn deeltaxi.
Dus na het eten naar huis gegaan en mijn spullen gepakt.
De taxi was op tijd gelukkig.
Daar een plekje op de tribune opgezocht. Ja, ik ga altijd alleen dus is er altijd wel een mooi plekje voor mij.
Ik zit, of lig, ook meestal op dezelfde plek ongeveer.
Een beetje beneden op de 2e verdieping en in het midden van het bad. Zodat ik het H2O, water goed kan zien.
Dit is ons openluchtzwembad, de papiermolen. Ik was jaren niet geweest alleen vorig jaar 1 keer omdat er baas/hond zwemmen was. Ik durfde nooit meer. Te vaak paniekaanvallen gehad. En in het water is dat heel eng.
Na lekker gestoofd te zijn ging ik het water in. het was erg druk. Er was bijna geen plek om het water in te duiken. Want ik wil graag achterover duiken en dan heb je wel ruimte nodig. Uiteindelijk van de duikplank. Maar ik heb hoogtevrees. Maar na jaaaaaaaaaaaaaaaaaaren weer van de duikplank gedoken. En ook wat duikoefeningen uitgeprobeert.
Naar achteren springen en dan draaien en dan het water in duiken en uiteindelijk ook achterover het water in gedoken. Dat was eng maar ik wilde het gewoon.
Ook nog een paar baantjes gezwommen maar daar was bijna geen ruimte voor en in het ondiepe steeds handstand gedaan.
Eindelijk het water uit en wie zaten er achter mij ? Een paar spelers van het team van Donar, Ehm Gasterra Flames, het eredivisieteam basketball van de stad Groningen.
Even met een van de spelers gepraat, Jessy, en daarna weer gezond en gestoofd.
Hij moest een paar spelers de stad laten zien. De eerste training was vorige week weer begonnen dus de amerikanen zullen vast vorige week pas zijn aangekomen.
Daarna gedouched. Jessy groette me nog gedag. En gewacht op de taxi. Nou, die stond er al. Hij was te vroeg. ik kon niet wachten tot ik thuis was want ik was doodmoe. Thuis ben ik ook gelijk op bed gegaan. de troep een beetje neergegooit en gelijk gaan slapen.
Ik d8, misschien kan ik vanavond nog mee naar mijn tante maar ik werd weer te laat wakker. En daarna weer in slaap gevallen. dat wou ik niet, maja dat kan je niet tegenhouden. Er kwam een film op 's avonds om half 9 en ik dacht 'ach ik neem hem toch op', maar ik heb toch maar gekeken. de konijnen moesten tenslotte er ook nog uit.
Medicatie gehad en an een half uurtje word ik meestal weer wat rustiger.
Naar bed gegaan en mijn cijfer kan ik een 5,5 a 6 geven. Pfff, dat is hoog.
Maar niet vergeten, die zooi is geen moment uit mijn hoofd geweest. En ik weet niet hoe ik dat anders moet kunnen doen.
Maandag
Ik zou het niet meer weten. Oh ja, 's morgens op visite geweest met mijn moeder bij de buurvrouw. Ik voelde me niet zo goed. Dus thuis ook gelijk gaan slapen.
Wel gegeten bij mijn ouders 's aafs. Want dat doe ik meestal niet meer omdat ik altijd zo moe ben.
Cijfer zou ik niet meer weten. Een 4 zal het hoogste zijn.
TV gekeken en mijn youtube account was beeindigd tot mijn teleurstelling. Maja ik heb er nog 3.
Dus nu moet ik het meeste weer opnieuw uploaden.
Ik ga nu slapen, het is vrijdagavond kwart voor 3. Trussss.
Alish en Sofietje.
Deze dag was erg heet. Ongeveer zo'n 32 graden. Aangezien ik erg van warmte houd (en mijn vader ook, wij zouden het liefste altijd in Mexico willen wonen)
's morgens op visite geweest bij mijn broertje en zijn gezinnetje. Zij zijn echt de reden om door te zetten. En mijn ouders natuurlijk.
Anders, sorry maar, triggerrrrrrrrrrrrrrr
dan was ik er al lang niet meer.
Het was heel leuk daar zo. Het leidt me even af van mijn ellende in mijn hoofd. De ellende zit er 98 % van de dag. Dat is erg veel.
Ik kan wel plezier hebben maar die zooi gaat nooit weg.
Ja, een paar weken geleden heb ik een kwartier in het zwembad me vrij gevoeld en en week daarna 10 seconden toen ik in het koude water dook.
De laatste keer was in juni en juli 2010. Toen heb ik 3 keer zo'n 30 seconden me vrij gevoeld.
Verder nooit meer.
Dat valt je raar voor te stellen maar dat is echt waar.
Daarom heet mijn blog ook : Alisha, a struggle to be. Misschien niet helemaal goed engels.
Dat weet ik wel zeker, haha. Maar ik bedoel daarmee.
Alisha, een strijd om te bestaan.
Niet leven, niet overleven maar bestaan.
Misschien zal ik nog wel eens uitleg over geven. Maar eigenlijk denk ik dat er niemand is die niet zou weten wat ik daarme bedoel.
Tenminste als je een psychiatrische (of meerdere) stoornissen en ziektes heb.
Een ziekte in je hoofd is nooit vrij zijn.
Maar goed, nu verder mijn leuke dag.
Thuisgekomen heb ik bij mijn ouders gegeten en de taxi gebeld. Zoals jullie weten durf ik nauwelijks met de fiets naar buiten vandaar mijn deeltaxi.
Dus na het eten naar huis gegaan en mijn spullen gepakt.
De taxi was op tijd gelukkig.
Daar een plekje op de tribune opgezocht. Ja, ik ga altijd alleen dus is er altijd wel een mooi plekje voor mij.
Ik zit, of lig, ook meestal op dezelfde plek ongeveer.
Een beetje beneden op de 2e verdieping en in het midden van het bad. Zodat ik het H2O, water goed kan zien.
Dit is ons openluchtzwembad, de papiermolen. Ik was jaren niet geweest alleen vorig jaar 1 keer omdat er baas/hond zwemmen was. Ik durfde nooit meer. Te vaak paniekaanvallen gehad. En in het water is dat heel eng.
Na lekker gestoofd te zijn ging ik het water in. het was erg druk. Er was bijna geen plek om het water in te duiken. Want ik wil graag achterover duiken en dan heb je wel ruimte nodig. Uiteindelijk van de duikplank. Maar ik heb hoogtevrees. Maar na jaaaaaaaaaaaaaaaaaaren weer van de duikplank gedoken. En ook wat duikoefeningen uitgeprobeert.
Naar achteren springen en dan draaien en dan het water in duiken en uiteindelijk ook achterover het water in gedoken. Dat was eng maar ik wilde het gewoon.
Ook nog een paar baantjes gezwommen maar daar was bijna geen ruimte voor en in het ondiepe steeds handstand gedaan.
Eindelijk het water uit en wie zaten er achter mij ? Een paar spelers van het team van Donar, Ehm Gasterra Flames, het eredivisieteam basketball van de stad Groningen.
Even met een van de spelers gepraat, Jessy, en daarna weer gezond en gestoofd.
Hij moest een paar spelers de stad laten zien. De eerste training was vorige week weer begonnen dus de amerikanen zullen vast vorige week pas zijn aangekomen.
Daarna gedouched. Jessy groette me nog gedag. En gewacht op de taxi. Nou, die stond er al. Hij was te vroeg. ik kon niet wachten tot ik thuis was want ik was doodmoe. Thuis ben ik ook gelijk op bed gegaan. de troep een beetje neergegooit en gelijk gaan slapen.
Ik d8, misschien kan ik vanavond nog mee naar mijn tante maar ik werd weer te laat wakker. En daarna weer in slaap gevallen. dat wou ik niet, maja dat kan je niet tegenhouden. Er kwam een film op 's avonds om half 9 en ik dacht 'ach ik neem hem toch op', maar ik heb toch maar gekeken. de konijnen moesten tenslotte er ook nog uit.
Medicatie gehad en an een half uurtje word ik meestal weer wat rustiger.
Naar bed gegaan en mijn cijfer kan ik een 5,5 a 6 geven. Pfff, dat is hoog.
Maar niet vergeten, die zooi is geen moment uit mijn hoofd geweest. En ik weet niet hoe ik dat anders moet kunnen doen.
Maandag
Ik zou het niet meer weten. Oh ja, 's morgens op visite geweest met mijn moeder bij de buurvrouw. Ik voelde me niet zo goed. Dus thuis ook gelijk gaan slapen.
Wel gegeten bij mijn ouders 's aafs. Want dat doe ik meestal niet meer omdat ik altijd zo moe ben.
Cijfer zou ik niet meer weten. Een 4 zal het hoogste zijn.
TV gekeken en mijn youtube account was beeindigd tot mijn teleurstelling. Maja ik heb er nog 3.
Dus nu moet ik het meeste weer opnieuw uploaden.
Ik ga nu slapen, het is vrijdagavond kwart voor 3. Trussss.
Alish en Sofietje.
Abonneren op:
Posts (Atom)