mijn laatste keer opschrijven van mijn dagen voor de psychiater

woensdag

Omdat de psychiater vond dat ik mijn dagen bij moest houden voor 2-4 maanden minimaal schrijf ik deze dag op.
Hij wil pas nadenken over andere medicatie, in dit geval Lithium, als hij duidelijk weet van hoe en wat ik me voel en wat ik doe en hoe depressief ik me voel enzo.

Vandaar deze dag.

Na deze dag doe ik dit niet meer. Dit was een vreselijke dag.
En zo zijn er veel meer. Als ik me er steeds aan moet herinneren hoe het is dan word ik helemaaaaaaal gek.
Bovendien gaat dit al 7 jaar zo.
Als ze nu nóg niet weten hoe ik me voel dan zijn het vreselijke stomme sufferds.

Dus de laatste keer.

Woensdag:

- wakker geworden met nachtmerrie, cijfer 2
- weer naar bed
- om 13:30 weer nachtmerries gehad, cijfer 1,5
- om 13:50 voelde me heel erg agressief, ik was ontzettend bezig me tegen te houden, cijfer 1
- weer naar bed
- bij iedere nachtmerrie nat wakker
- proberen steeds te slapen, voel me ontzettend depressief
- om 19:40, ik wil niet meer, ik zit al uren te vechten om me triggerrrrrrrrrrrrrrr (vertel ik niet), cijfer 0,5
- daarna 3 keer geprobeerd om mezelf triggerrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr (schrijf ik ook niet op, staat wel in mijn dagboek

Nu kap ik met opschrijven.

Na 7 jaar hetzelfde aan de hulpverlening te zeggen doe ik het niet meer !

's avonds ging het wel weer, vanaf half 9, cijfer 5.

De afgelopen week

Ja, het is weer zover. Ik moet over vorige week schrijven. Nog 1 week en dan dinsdag naar de psychiater. Maar ja, ik ben het meeste alweer vergeten. En zal alleen maar opschrijven wat ik ongeveer nog weet.

Zondag

Opgestaan en naar mijn ouders gegaan om te eten. Aangezien ik zelf eigenlijk niks eet. Ik bedoel klaarmaak, eet ik nog wel eens bij hun.
Het eten klaarmaken is een van de dingen die me niet lukken. Vervelend. Zelfs een klaarmaakmaaltijd in de magnetron ligt vaak zolang in de koelkast dat hij bol staat als ik hem opeten wil.

Zoals deze. Maar dan weer over tijd. Grin. Mjaa.

Aangezien ik niet een chef-kok heb die het eten voor me klaarmaakt.

Dus eten van mijn Albert Heijn.

*****************************

Daarna mijn vader gevraagd of hij me naar het zwembad wilde brengen. Ik wilde niet weer die ellende van vorige week. Dat de taxi 1 1/2 uur te laat kwam en ik mega in paniek was.

Maar goed. In paniek was ik toch. Zal wel ongeveer een >8 geweest zijn.
Toch gezwommen en om 5 uur naar huis.

Thuis gelijk geslapen. Ik was doodmoe weer eens.

's avonds, ik zou het niet meer weten. Oh ja, ik heb: 'My sisters keeper' gekeken. Hoewel ik hem al 3 a 4 keer gezien heb. Hij blijft mooi.

****************

Maandag

's morgens met mijn vader ons nieuw konijnenhok in elkaar gezet.
Nederlands

Engels ondertiteld

Daarna op bed gelegen en daarna in de tuin bezig geweest.

Mega geslapen 's avonds.

Ja, ik gebruik vaak het woord mega, kweenie, sopwoordje ???? eh stopwoord ?

Dinsdag

Dat betekende dus dat ik dinsdag helemaal uitgeput op bed lag en vrijwel de hele dag geslapen heb. Veel nachtmerries, eh, 'dag-hengsten' gehad.

Om 6 uur opgestaan en met mijn moeder op visite bij familie geweest.

Woensdag

Al om kwart over 9 naar mijn ouders toe. We gingen op familie bezoek in Amsterdam. Dus 2 uur rijden.

Mijn oom heeft rond de kerst een CVA gehad in Oostenrijk en zij en wij waren er eindelijk aan toe om op bezoek te gaan. Eerst kon hij niks. Daarna wat praten en met de ambulance naar Nederland gereden. Naar het ziekenhuis en daarna in een revalidatiecentrum.

Het was wel schrikken. Ik had alleen maar verwacht dat hij lichamelijk nog met een stok liep, maar dat was al niet meer zo.

Na een tijdje kwam ik erachter hoezeer hij veranderd was. Het was alsof ik mijn moeder zag.

Een heel ander karakter. Ik zal hier niet over uitbreiden, vanwege privé. Maar over mijn moeder zal ik nog wel eens wat vertellen hoezeer zij veranderd is.

*******************

Verder naar The Omen kijken. Weird ! Engerd !

Met Julia Stiles als zijn 'moeder'.

Kijk je 2 uur naar die film en loopt hij niet goed af ook. Hij loopt helemaal niet af.

Storie continues.

Nou ik denk niet dat ik daar naar ga kijken hoor. Brrr.

*******************

We hebben koffie gedronken en gegeten en gebabbeld. Toen gingen we weg en ik wilde nog even een foto van hun 4-en. Ook nog even een foto gemaakt op dezelfde plek als jaaaaaaaren geleden toen we daar ook waren en ik nog lekker slank was.

Ja, daarna eetstoornis (gehad). Gelukkig ben ik alweer 20 kilo afgevallen en kom in aanmerking voor een buikreconstructie. Maar dan moet ik eerst 2 jaar op hetzelfde gewicht zijn.

Maar ik denk dat ik maar naar een privé kliniek opzoek. Want ik heb speciaal geld ervoor gespaard. En ik kan niet eens meer rennen en springen. Omdat ik er zo veel last van heb van dat loshangend vel.

Daarna naar huis. Ehm, in de auto lag ik al te slapen. Ja, ik was doodmoe.
Daarna op de weg naar huis bij Diever langs naar mijn tante (ja weer familie, hahahaha) op bezoek.
En ik gevraagd of ik ook nog even naar de 'Henk ten Hoor' mocht.

Daar heb ik 2 bikini's gekocht. Natuurlijk pas ik de broekjes niet. Om, je weet wel, hihi.
Maar de bovenstukjes wel. Al hoewel, vrijdag had ik die ene mooie nog maar net een half uurtje aan en hij knapte al helemaal los. Stond ik daar in mijn blote tieten. Oké, ik had nog wel een hemdje aan. Maar stel je voor dat ik in het zwembad was.

WAAAAAAAAAAAAAAAAH, dan was ik gaan gillen.

Thuis op bed gedoken. Jeej wat was ik moe.

Volgens mij heb ik ook niets van de avond meegekregen. Nee, nu ik erover nadenk heb ik laat nog ff tv gekeken maar niet lang. Ik volgde niks.

Donderdag

Nou dat valt wel te raden.
Hele dag geslapen. Dag-hengsten en nat bed en natte kleding voor zover ik dat aanhad.

Vrijdag

Vrijdag moest ik naar de Cesar-therapeute. Dat was wel leuk.
Daar zal ik nog wel eens over vertellen waarom ik daar heen ga en wat ik daar doe.

's middags naar het zwembad geweest. Ja, wel met de taxi. Want fietsen, is me te eng. Ik ben wel naar de therapie gaan fietsen met mijn mooie Hello Kitty helm op. Dat durf ik nog net. Dat is nog veilig.

De taxi kwam om kwart over 4. En leuk want toen ik thuis de buurt in reed kwam ik net mijn ouders tegen die patat gingen halen. Ja, vrijdags patat-dag.
Ik zwaaien, maar ik dacht dat ze me niet hadden gezien. Bleek dat mijn moeder me wel had gezien.

Thuis mijn spullen neergepleurd en naar de apotheek gegaan. Ik kan maar 1 * per week mijn medicijnen voor de volgende week ophalen en dat is net op vrijdag tussen 2 en half 6. Dus als ik niet op tijd ben zit ik t/m maandagmorgen zonder. En dat kan ECHT nie.

Was fijn bij mijn ouders.

Vroeg naar huis gegaan, ik was doodmoe. Boodschappen gedaan en nog ff op bed gelegen.
's avonds weet ik niet meer. Volgens mij coma op bed. Pas laat er nog ff af geweest.

Zaterdag

Na die zware week mega moe, en de hele dag geslapen. Ik had graag naar het zwembad gewild (al hoewel ik er nog steeds met angst in mijn lijf en stress t/m heen ga. En Nick en Simon kwamen signeren bij de Mediamarkt.
Jammer, lukte ook niet.

Tegen 6sen opgestaan en wat in de tuin gedaan en naar mijn ouders 'Kinderen geen bezwaar kijken'. Dat doe ik iedere week.
Daarna, al is het maar 1 dag geleden weet ik echt niet meer.

Nu stop ik. Ik ben moe.

Doeg, Alish/Sofie

mijn dag, de thuiszorg is geweest

De thuiszorg is geweest. Het was mega moelijk, wat schoongemaakt. Verder zou ik niet meer weten. En niet omdat het 1 1/2 week geleden is maar ik wist het gelijk al niet meer toen ze er nog was.
Dat heb ik nou vrijwel altijd. 'Wat heb ik gedaan ?', moet ik steeds vragen.

'Héb ik wel wat gedaan ?'

Dat is ontzettend rot.

Ik had ook weer mega paniek en wou Lentis (de GGZ Groningen) nog bellen maar heb ik maar niet gedaan. Er is namelijk niemand in de vakantieperiode die me een beetje kent. Dus 6 weken geen psychische hulp. Maja.

Daarna heb ik weer geslapen. dat moet ik vrijwel altijd als ze geweest is. omdat ik dan mega in de war ben en het niet meer weet. Ik heb weer in 'coma' gelegen en ben pas opgestaan tegen 7 uur.

Terwijl het zo mooi weer was en ik het liefste weer naar het zwembad wilde gaan. Maja, ik durfde niet.

Verder ben ik het zat om voor de psychiater steeds op te schrijven wat ik doe en hoe ik me voel. Ik stop hier ook mee. Het is gewoon steeds hetzelfde.
En wordt er alleen maar treuriger van.

Trouwens ben ik precies op mijn verjaardag gestopt met mijn antidepressiva. 3 maanden over gedaan om van 60 mg naar niks te gaan.

Maar daar vertel ik nog wel eens over. Ik kijk nog even DVD, mijn lievelingsserie 'Neighbours' en ga naar bed. Het is al laat. Half 3 's nachts.

Mijn dagen 3, paniekaanvallen

Zondag

Hele dag angst, cijfer 8 (van de 10), of ik zou gaan zwemmen. Maar ik wilde wel. omdat ik een onderwatercamera voor mijn verjaardag had gekocht en hem uit wou proberen.
Toch kwart over 2 taxi gebeld.

Ik heb deeltaxi omdat ik buitenangst heb en meerdere angsten.
De taxi kwam pas om kwart voor 4. Ik had al gebeld dat de taxi een uur later mij weer op kon halen aangezien ik de taxi al om kwart over 4 besteld had.

Mijn angst werd al een 9.
Dus ik werd opgehaald en hij begon tegen mij te praten. Ik zei tegen hem dat hij maar niks tegen mij moest zeggen omdat ik mega in angst zat. Later vroeg hij of hij dat maar de radio aan zou doen. ik zei dat hij dat helemaal maar niet moest doen want dat het dan nog erger werd.

Bij het zwembad vroeg hij waarom zo zenuwachtig was. He ???? zenuwachtig ???? Hallo !
Angst, met hoofdletters die mega groot zijn. Dat is héél wat anders. maar ja, onwetendheid he ?

Dus bij het zwembad zat mijn angst al op een 10.

Lange tijd op de trap bij het zwembad gestaan. Ik was zo bang en wilde naar huis gaan. Eindelijk na zo'n 10 minuten toch maar naar binnen gegaan.

Op de tribune gaan zitten en me klaargezet. Mijn moeder gebeld. Ja, iemand met een kalenderleeftijd van 44. Ik huilen en helemaal overstuur. Ze wilden me gelijk op komen halen maar dat wilde ik niet.
Ik wist dat als ze me op kwamen halen ik dan niet wéér heen durfde te gaan.

Maar huilen en huilen.

Verder geprobeerd rustig te worden. Opeens kwam er een man naar me toe en begon met me te praten omdat ik eerder zo moest huilen. Dus ik alles uitgelegd.
Hij begreep me wel. Hij begreep ook dat ik een planning in mijn hoofd had en toen die mis ging alles in mijn hoofd in de war werd.

Het leek erop, ook aan de vragen en antwoorden die hij gaf of hij er wel verstand van had. Misschien was hij wel psychiatrisch verpleegkundige.
Hij stelde voor om samen met mij het water in te gaan en eventueel te beginnen in het ondiepe.

Maar ik legde uit dat ik wist dat dat niet zou lukken. dat ik teveel overstuur was. En dat ik vaak genoeg paniekaanvallen in het water gehad heb en dat dat heel eng is. En als dat weer gebeurde waar de kans zeer groot op was dat ik dan weer jaren niet naar het buitenbad durfde te gaan. Aangezien dat de vorige keer ook al zo was.

Kan je nagaan. Ik geef zwemles, maar heb jaaren niet naar het buitenbad durven te gaan door de paniekaanvallen.

Maar hij heeft me wel wat rustiger gekregen en ik zei dat het wel weer wat beter ging, angst 9, en dat ik niet het water inging maar gewoon even wat lezen.

Ik had mijn nieuw gekochte boek voor mijn verjaardag van Laura dekker,

meegenomen en ben daarin gaan lezen. Dat leidde me een klein beetje af. Aangezien ik een hele grote fan van Laura ben en niet kan wachten tot haar volgend boek uitkomt. ik geloof dat ik een van de eersten ook ben die hem besteld heb al maanden geleden.
Eindelijk kon ik naar huis. Nou ja, scheelde douchen.

Deze taxichauffeuse vond het ook zeer vervelend allemaal voor me en was heel lief voor me.

Thuis ben ik gelijk naar bed gegaan. Ik ben gelijk gaan slapen. Ik heb ongeveer in coma gelegen. ik werd om kwart over 7 wakker en weer geslapen. Tot kwart over 9. Weer in coma gelegen. Ik ben dat niet gewend aangezien ik altijd om de zoveel tijd wakker wordt. Dus ik moet doodmoe geweest zijn.

Toen bleek ook nog dat ik 1 van mijn mobiels kwijt was. Die had ik vergeten op de trap van het zwembad. Gelukkig heb ik die vorige week terug kunnen krijgen. Want ik durfde natuurlijk weer niet te bellen en pas na een week zoveel moed verzameld had dat ik weer heen durfde.

Maandag

Vertel ik morgen.

Mijn dag 2

Ik ben jarig. Hele dag depressief op bed. Cijfer 2,5

Tegen 17:00 eindelijk op kunnen staan. Cupcakes gemaakt. Ik dacht, 'zal ik een taart kopen of cakejes maken ?'.
Dat leek me leuker.
Toen het moment darr was dacht ik dat ik maar naar de winkel ging om gewoon maar een taart te kopen, het koste me teveel moeite, maar heb het toch gedaan. 'Trots'.
Ze zijn goed gelukt en heb ze mooi versierd. Foto's komen nog.

Trouwens niet een echte verjaardag. alleen mijn ouders en mijn broertje en zijn gezinnetje. Ik heb al jaren mijn verjaardag afgezworen. En vier het ook altijd bij mijn broertje thuis.

Al vanaf 2006 geloof ik. In mijn eerste opname.

De avond was leuk. Ik kan wel zeggen een 6,5. Dat heb ik zeker in nou 6 jaar niet gehad.
Ik bedoel dus hoger dan een 6,5.

Tja.

Mijn dagen

Mijn dagen

          Van de psychiater moest ik vanaf nu bijhouden hoe mijn dagen zijn. Hoe ik me voel en wat ik doe en hoe lang ik op bed lig en hoe lang ik naar buiten ga op een dag.

          Óf in uberhaupt wel naar buiten ga.  Aangezien ik dagen heb dat ik alleen maar naar buiten ga om mijn kat naar buiten te doen en naar binnen te doen.

En vele dagen in de week dat ik zelfs geen mens spreek op een dag. Alleen maar mijn dieren. 

Vorige week:

Dinsdag:

Naar de psychiater geweest:

Gesprek ging wel goed maar zo veel stress dat ik daarna gelijk weer naar de huisarts ben geweest. Ik had mega snijdrang. Een gesprekje met de doktersassistente gekregen. Daarna was de stress minder.

Ik geloof dat S mij gebeld heeft waardoor ik de rest van mijn stress kwijt kon. En ik heb geslapen. Nachtmerries gehad. Ik werd wakker en ik dacht dat ik al naar bed kon. Dat bleek niet zo. Ik had afgesproken dat ik bij mijn maatje zou slapen. Daar baalde ik van. Maar ik had het al beloofd.

Cijfer gevoel: 4

Cijfer dingen gedaan: 5

Cijfer ’s avonds: eerst 4, later 5

         Woensdag:

Nachtmerries gehad, vroeg naar huis gegaan. Gelijk naar bed. Was doodmoe. Ben altijd te vroeg wakker. Ik kijk op mijn horloge op de wc en eigenlijk weet ik het al, kwart over 5.

Thuis de dieren verzorgd en naar bed gegaan. Heel erg moe.

Aangezien ik dit een week later schrijf weet ik niet alles meer.

Deze week

Maandag:  

Thuiszorg geweest. Ik weet niet meer wat we gedaan hebben. Ik wou met mijn financiën bezig. Eerst alles gezocht wat ik al opgeschreven had. Dat kon ik niet vinden. Dus eerst alle rekeningen willen betalen. Maar ik was mijn spullen kwijt. En ze liggen altijd op dezelfde plek dus ik was helemaal in de war. Ik had bedacht om mss naar het zwembad te gaan. Nu had ik een excuus om niet te gaan. Ik moest mijn stress kwijt om te gaan slapen. Mega geslapen. En gedroomd.

Ik weet niet meer hoe laat ik opgestaan ben. Ik geloof tegen 18:30. Ik moest nog naar de winkel.

Om half 8 begon Bondi-rescue op tv en daartussen ben ik nog even in de tuin bezig geweest.

Cijfers en gevoel weet ik niet meer. Wel op bed even een 2. En toen ik naar de winkel fietste even 5 min een 6. Nou dat is lang niet gebeurd.

Tijdens Bondi belde S. Heb meer dan een uur met haar gesproken. Toen kon ik er weer een beetje tegen. En de nodige tranen zijn natuurlijk weer gevallen. We zijn beiden behoorlijk psychiatrisch ziek maar ondanks de ellende die deze afschuwelijke ziekte veroorzaakt hebben we toch kunnen lachen om de ellende. En ik zal die triggers niet opschrijven, het zijn o.a. am en je kunt de rest wel raden.

Daarna op bed gegaan. Geslapen en wilde niet meer uit bed. Maar ik moest wel. Mijn konijnen moesten er nog uit. Dat was heel moeilijk om te doen. Zo moe en zo rot voelen om de rest van mijn leven verder te slapen toch opgestaan tegen half 10 of zo.

TV gekeken, DVD.

Het programma ‘Kijken in de ziel’, over artsen gemist. Het ging ook een stukje over mensen met een doodswens hoorde ik later op twitter.

Gelukkig kwam de herhaling vandaag op tv en heb het opgenomen en zal het op youtube zetten.

Tegen half 3 op bed. Doodmoe, maar dat is het beste stukje van de dag. En waarom moet ik me er steeds tegen verzetten om op tijd op bed te gaan en op tijd op te staan als dat alleen maar met gillen en schreeuwen gaat ?  

Van de angst en alles wat er bij hoort.

Nou dat HOORT er niet bij. Maar zo is het leven, eh bestaan, voor mij wel.

De dagen zijn het ergste. Overdag vind ik eng. Ik heb het liefste ook de hele dag de gordijnen dicht en dat doe ik ook meestal. Alleen voor de planten doe ik ze nog wel eens open en voor mijn konijnen vind ik dat ik het moet doen.

In mijn 2 vorige opnames had ik ook altijd de gordijnen dicht. Alleen deed de schoonmaakster ze steeds weer open en dan moest ik ze weer dicht doen. Mijn psycholoog uit het UCP (Universitair Centrum Psychiatrie) van het UMCG zei eens tegen mij dat hij dacht dat ik lichtangst had of zo. Ik snap het niet. Ik was vroeger altijd buiten. De grootste zonaanbidder die er was.

ZÓ ENG. 

En bij naar bed gaan weer zo vreselijk gevoel.

Cijfer 2. Ik kan er niet meer van maken.

Dinsdag:  

Opgestaan, kat eten gegeven en later naar buiten gedaan. Heel erg moe. Veel nachtmerries. Maar gisteravond met S hebben we bedacht dat het daghengsten zijn en ’s nachts nachtmerries, hihi. Ja, je moet er maar een grapje van maken. Anders kom je geen enkele dag meer door. 

Ik ga even ‘Het kleine huis kijken’. Ja dat hoort er ook bij. Alsof ik ze niet allemaal (nou mss heb ik er wel een paar gemist) niet allemaal al zo’n 15 keer of meer gezien heb. Haha.

Maar het blijft leuk.

          Hele dag geslapen, veel hengsten zijn voorbijgekomen, nat bed.

Opgestaan tegen half 5 omdat ik de Olympische spelen wilde zien.

Was zeer moeilijk. Heb er 30 minuten over gedaan. Maar goed.

Verder tv gekeken, de konijnen gedaan, weer niet gegeten, alleen wat brood en ijs.

Nu gaat het wel. Cijfer nu: 4.5 

Morgen zien we wel. 

BTW, ik heb mijn verjaardagscadeautjes alvast besteld omdat ik hoorde van mijn moeder dat ik zaterdag jarig ben. Ja, ik wist wel welke dag, maar ik dacht dat dat nog weken duurde. Niet dus. 

Slaap ze.

Alisha.