2Doc Dertien Dagen, Het sterven van Floor Haak

Wat een mooie documentaire was er gisteravond op tv.

bnnvara

 28 juli 2022

'Tevreden overleden' wil Floor Haak (86) op zijn rouwkaart. Hij stopt met eten en drinken en beleeft samen met zijn zoons, die bij hem intrekken, de laatste dertien dagen van zijn leven.

Aan het eind van zijn leven was de hele familie bij elkaar. Ze waren rond zijn bed.

Samen aan het zingen het nummer 'Hallelujah'

Dat was zo mooi om te zien. Dat was zo indrukwekkend. 💖

Hieronder, op de link, kun je de video zien.

2Doc Dertien Dagen

Wat een mooie dood (om te zien) In het bijzijn van zijn kinderen en kleinkinderen. Het doet me wat. 💜 

Toen de zoon bij zijn vader aan het bed stond en uitbrak in huilen, brak ik ook bijna. 

Mijn moeder haar vriendin is ook gestopt met eten en drinken. Mijn moeder heeft het vaak met haar over de dood gehad.
Mijn moeder hoorde pas later van haar overlijden. Ze was zo verdrietig 😢

Ik ben ook bij het overlijden van mijn oma geweest. Ik heb veel bij haar in bed gelegen. Uiteindelijk zat op de stoel en hoorde opeens haar ademhaling anders gaan. Ik keek mijn tante aan en we zijn naar haar gelopen.
Mijn moeder was net de kamer uit en ik riep haar terug. We hebben haar vast gehouden en zo is ze in het bijzijn van ons drieën overleden.

Het was het vreselijkste wat ik ooit had meegemaakt, maar ook het mooiste. Dat was 25 juni 2003. 💜

Liefs, Alisha 💜

Het afscheid van Neighbours 1985-2022 (deel 1)

Vandaag was de laatste aflevering van de Australische soap-serie Neighbours in Australie. Morgen wordt de laatste aflevering in Engeland uitgezonden. Ikzelf loop zo'n 2 jaar achter. De laatste aflevering staat al op internet. Ik weet niet wanneer ik de laatste aflevering ga zien, en óf ik hem ga zien.

Ja uiteindelijk wel. Ik kijk nu via de App Dailymotion. 

In 1993, ik geloof rond de kerst, was ik aan het zoeken op mijn televisie en toevallig kwam ik op BBC 1 bij Neighbours terecht.

Ik zag een jongetje, en was gelijk 'verliefd'. 

Dat was Todd Landers, gespeeld door Kristrian Schmid.

Todd en Cody

Vanaf toen ben ik iedere dag gaan kijken. Eerst alleen op BBC 1, en toen kwam ik erachter dat het ook op België was. Én op Nederland bij de VARA.

Mijn moeder en ik waren snel 'verslaafd' aan de serie. Wij keken 2 x per dag. 1 x op België en daarna op de BBC. Er zaten ongeveer 2 jaar tussen. Dus we volgden dezelfde serie 2 x. Wat we gemist hadden konden we dan 2 jaar later nog eens zien.

Eerst was het op België 5 x per week, en later ook nog op zaterdag.

Met de bovenstaande karakters zijn wij begonnen. 

Mijn favoriete verhaallijnen waren met de familie Robinson en de familie Willis, die later kwamen. Todd en Cody, gespeeld door Amelia Frid, waren mijn favoriete personen.

De eerste aflevering dat Cody kwam.

Tenminste dat heb ik ergens op internet gelezen.

De aflevering op Youtube dat Cody Todd bij haar thuis uitnodigt.

Cody Seduces Todd (Neighbours 1989)

Ik heb sinds mijn 8e jaar al een fantasie-wereld. Ik heb in vele televisie-series 'geleefd'. En uiteindelijk was ik ook deel van de Neighbours-familie.

Ik kreeg een 'nieuwe' tv moeder. De moeder van Cody, Pam Willis, gespeeld door Sue Jones. Ik vond haar de liefste moeder die er was. (Buiten mijn eigen moeder dan). Maar in je fantasie is alles altijd mooier. 

Doug was de vader, gespeeld door Terence Donovan (de vader van Jason Donovan), maar mijn vader niet. Heel raar, maar zo werkt het nou eenmaal in je fantasie. 

Ook heeft zijn zoon Jason ook gespeeld in Neighbours (1986-1989). En later Jason's dochter (Jemma Donovan) speelde ook in Neighbours (2019-2022). En Jason's halfzusje Stephanie McIntosh speelde ook in Neighbours (2003-2007).

Ze waren een vrienden groepje, van Todd, Cody, Josh en Melissa. 

En in mijn fantasie was ik het vriendinnetje van Todd. Soms was hij mijn broertje. Dat wisselde vaak. 

Ik woonde bij mijn fantasie-mama. Ik kreeg knuffels van haar en ze was altijd lief voor mij. (Van mijn eigen moeder wilde ik nooit een knuffel. Dat kon ik niet. Maar in fantasie is alles anders. In mijn fantasie was ik altijd rond de 14 jaar. Later iets ouder, zo'n 16 jaar. Dat is eigenlijk tot op vandaag altijd zo gebleven. Mijn leeftijd is nooit boven de 18 gekomen. Ze was ook nooit mijn echte moeder, maar altijd een pleegmoeder. Maar ik woonde daar.

Een van de leukste afleveringen was toen ze strip-poker speelden.

De aflevering Todd en vrienden spelen Strip-poker

En wanner ze in het skeikunde-laboratorium een explosie veroorzaken.

Op een gegeven moment is Amelia Frid uit de serie gegaan. Zij had moeite met haar school om door te gaan met in Neighbours spelen. In de serie ging ze naar de Verenigde Staten om daar net als haar vriendinnetje Melissa om op uitwisseling op school te gaan.

De laatste aflevering met Amelia Frid.

In 1993 kwam Cody terug gespeeld door Peta Brady (1993-1996).

Ondertussen was Todd overleden. Dat was de vreselijkste aflevering die ik gezien had. Toen was er nog geen internet en was ik er nog niet op voorbereid.

De Willis-familie was er van (1990-1994). Later hebben Pam en vooral Doug nog een aantal gast-afleveringen gedaan.

Maar mijn fantasie-familie was er niet meer. Ik heb ze zo gemist. Maar in mijn fantasie waren ze er nog wel. Ik heb sinds 1993 tot en met vorig jaar bij hun geleefd. Zelfs als ik aan het werk was, dacht ik aan de avond dat ik weer naar Neighbours kon kijken. En ook terwijl ik aan het werk was, dan was ik gewoon aan het werk, en als ik dan bv even naar de 'buizenpost' of de wc aan het lopen was. Dan was ik weer in mijn fantasie.

Dan was ik weer het vriendinnetje van Todd.

Zo weird. Maar mijn fantasie ging samen met de werkelijkheid.

En dat heeft mij er doorheen gesleept. Ik heb het de laatste jaren op mijn werk (sinds 7 september 1999) heel moeilijk gehad. In 2005 moest ik daar weg. (door omstandigheden die ik nu even niet schrijf, was niet mijn idee, én niet mijn schuld).

Altijd tot vorig jaar 4 april 2021 heb ik meerdere fantasie-families gehad. Als ik 's nachts ging slapen, speelde ik mijn fantasie. Ik had meerdere verhalen. Ik had meerdere families. Ik had meerdere moeders. Maar Pam bleef mijn belangrijkste fantasie-moeder.

Maar op 4 april dag is mijn moeder overleden.

Bij ieder overlijden en verlies is er iets van mijn fantasie verdwenen. En nu kan ik niet meer verzinnen. 

Neighbours heeft mij door mijn leven heen geholpen. Ik droomde er zelfs regelmatig over. Ik heb veel moeilijke momenten gehad. Maar altijd was er mijn familie.

En nu zijn ze er niet meer. Toch hoop ik dat er uiteindelijk weer een geldschieter komt. En dat ze weer opnieuw beginnen. Gelukkig heb ik nog zo'n 2 jaar te kijken. Maar dat is toch anders. En natuurlijk kan ik altijd overnieuw beginnen. Er zijn vele fans die opnieuw willen beginnen. Ik ben niet de enige die het er moeilijk mee heeft.

Ik heb altijd tegen mijn moeder gezegd dat ik graag in Neighbours wilde spelen. Als het nichtje van Helen Robinson. En ik wilde graag eens naar de Neighbours studio. Er zijn tours waar je de set kan bekijken.

De tour:

Bekijk tijdens deze officiële rondleiding de huizen en de straat die de achtergrond vormen van dit internationaal geliefde Australische tv-drama.

Tijdens deze Ultimate Fan Tour ga je naar de Global Television Studios en bezoek je de buitensets van het Lassiter's Complex, waaronder Harold's Store, The Waterhole en Lassiter's Lake. Ook maken we een wandeling over Power Road en bezoeken we Fitzgerald Motors, Grease Monkeys en Dial-A-Kyle.

Where is Neighbours filmed in Melbourne?

It has been filmed in Pin Oak Court since the series began in 1985 and it has since become popular with tourists. Tours to the cul-de-sac run throughout the year.

Ik zal in een volgend logje nog wat hoogtepunten van mijn geliefde serie laten zien. Samen met de Brady Bunch was dit mijn favoriet.

Nog wat foto's van mijn favoriet Todd.

Todd en Katie (zijn zusje) toen ze nog maar net kwamen

Todd en Cody

Todd en Cody

Todd en Jim Robinson

Todd en Josh Anderson

Liefs, Alisha 💜

Mijn hulpverleners zijn op vakantie, deel 1

Maandag

Als eerste wil ik even zeggen dat ik mij een beetje schuldig voel over het vorige logje over mijn vader. Maar aan de andere hand. Het is de waarheid. Hij blijft schelden (niet op mij, maar op de hele wereld), en daar kan ik echt niet tegen.

Vandaag heeft hij mij opgehaald omdat ik naar de psycholoog moest voor een autisme-onderzoek.. Met de auto omdat ik daar niet heen durf met de fiets. Vroeger wel, maar nu niet meer.

En in de auto na 5 minuten al gezeur. Er stond een Duitse auto voor de brug. 'Mof' roept mijn vader. Maar die meneer, of mevrouw stond daar ook niet voor zijn plezier. 

Ik vind dat niet normaal. En dan blijft hij maar doorgaan.

Ik vind dat meer mensen CGT therapie moeten volgen. Mensen oordelen maar, terwijl ze niet weten wat er echt aan de hand is.

Na het onderzoek had hij mij weer opgehaald. En in de auto gezeur over mijn broertje dat hij op vakantie is en dat mijn vader weer iedere dag daar heen moet om de vissen te voeren. 'Als je kinderen of dieren hebt, moet je daar voor zorgen.', zei mijn vader.

We kwamen langs de kinderboerderij. Ik wilde wat leuks zeggen. Dus ik zei dat hij en mijn moeder daar vroeger met mijn nichtje vaak heengingen. Dan kan je zeggen van, 'Ja, dat was altijd leuk.'

Maar hij reageert dan alleen van dat je met kinderen overal heen moet gaan.

Dat je dat voor je kinderen moet doen. Dat hij vroeger ook altijd overal met ons heen is geweest. En dat je je kinderen dingen moet leren. Ik weet niet meer precies wat hij allemaal gezegd heeft hoor. Maar dat hebben mijn ouders ook altijd gedaan. 

Altijd op vakantie in de zomer. En vanaf mijn 15e ieder jaar 2x op vakantie. Ook op wintersport.

En dat is ook goed geweest. 

Maar ik kon geen 'gesprekken' met mijn ouders voeren. Maar (misschien wilde ik dat ook niet hoor) We hadden zo vaak ruzie (niet met mijn moeder hoor). Vanaf mijn 13e zat ik al niet meer bij hun aan tafel te eten. En daar was ik ook schuldig aan. Dat weet ik. 

Ik lustte niks. Mijn moeder maakte speciaal eten voor mij klaar. De temperatuur was nooit goed. En we hadden altijd ruzie aan tafel. En als ik me ergens mee bemoeide, was het altijd van 'Bemoei je er niet mee.' En mijn broertje mocht wel altijd alles vragen.

Maar ik was ook een rot-puber. Tenminste, dat heeft mijn moeder mij wel eens gezegd toen ik wat ouder was. Maar dat was ook wel logisch. Mijn vader zei van zulke vreselijke dingen tegen mij.

En mijn moeder zei dat dat niet zo vaak was. Maar in mijn herinnering wel. En dat hij er spijt van had.

Maar ja, ik weet het ook allemaal niet meer zo. 

Maar vrijdag ben ik voor het laatst bij mijn spv geweest. Ze heeft nu vakantie. Ook mijn verpleegkundig specialist is met vakantie. En ook nog eens mijn huisarts. Allemaal tegelijk.

Niet dat ik vaak naar mijn huisarts ga, zo'n 1x per jaar. Meestal mail ik even met haar als ik wat weten wil. 

Van 3x per week naar 1x per jaar. Dat is wel een verschil he ?

En morgen zou ik naar mijn nieuwe psycholoog. Bij dit team is het zo'n 3,5 ? jaar geleden dat ik voor het laatst naar de psycholoog ben geweest. De psycholoog kreeg een nieuwe baan en ik mocht niet naar de nieuwe. Daarentegen is mijn hoofdbehandelaar mijn verpleegkundig specialist geworden.

Toen kreeg ik gesprekken met haar en met mijn spv om de zoveel tijd. Mijn spv vond ik niet zo leuk. De gesprekken waren altijd moeilijk. Ik wist geen antwoord te geven op zijn vragen. Toen ging hij vlak voor de Corona met pensioen. Toen had ik om een andere gevraagd. Die wilde ik al vanaf ik bij het team kwam.

Maar die had geen tijd voor mij. Toen kreeg ik T. 

Eerst hadden we via de telefoon gesprekken omdat we niet naar de GGZ mochten. En toen gingen we kennis maken in het echhie. Oh jee, dat vond ik niet leuk. Ze zei iets tegen mij waar ik niet tegen kon. Omdat ik veel op bed lag. En als ik niet van bed af kwam dat we dan het jaar daarop nog zo zouden zitten. Dus dat was even een dumper. Het was namelijk zo dat ik 2 a 3 x per week zelfs niet opstond. Dat ik gewoon op bed bleef liggen.

Nu (vorig jaar) was ik geminderd met de haloperidol. Toen verdween dat gelukkig. Toen stond ik wel (uiteindelijk) uit mijn bed op.

Maar dat was maar kort. Ik vind haar erg fijn. Ze is van mijn leeftijd. En ze vroeg me veel over wat ik vroeger leuk vond. En ze kende mijn oude kinderboeken. Mijn tv-series. De muziek. Echt heel leuk.

Nu kan ik echt heel goed met haar opschieten. Ik heb ook even een tijdje een invaller gehad omdat zij Corona had. Dat heeft heel lang geduurd. Ze heeft nu long-Covid.

Ik vertelde dat ik morgen naar de psycholoog zou. Maar dat ik een 'drukke' week had. Dus we hebben het afgezegd. Maar vanmorgen heb ik toch maar gebeld of ik toch terecht kon. Gelukkig kon dat.

Het gaat namelijk zo vreselijk rot. En ik ben nu helemaal gestopt met de quetiapine. Ik had teveel lichamelijke klachten. Ik moest veel overgeven en ben 12 kilo aangekomen in 1 jaar tijd. En mijn glucose is iets te hoog. Ze vonden het niet meer zo verantwoord om mij dat te laten gebruiken.

Na de laatste x 5 nachten overgeven in 1 week, ben ik overstag gegaan. Ik wilde stoppen.

Maar nu is mijn dwang nog erger geworden. 24/7 last van dwang met ademhalen. En steeds rare dingen doen met mijn keel.

En mijn hoofd. Oh jee, die is nog erger geworden.

Wat ik vannacht schreef op Twitter:

Het is weer zover. 4 u en moet straks naar bed. Maar mijn hoofd ploft. Het is niet ‘je #leeg voelen’ en ook niet #depressie denk ik. Maar het is iets wat nog erger is. Het is bijna niet te doen.

In 2006 begon ik me 'leeg' te voelen. Dat is een vreselijk gevoel. In mijn opname van toen zei ik eens tegen een vpk dat ik dat nog erger vond dat depressief zijn. En ik was mega depressief. Ze begreep het.

ik ben zo depressief geweest dat ik euthanasie wilde. Ik ben jaren chronisch-suicidaal geweest.

Ik snap ook niet dat ik nu niet dood wil. Het is wel zo dat áls ik vandaag dood ga, het goed is. Ik wil niet meer lijden.

Maar wat het in mijn hoofd is dat weet ik niet. En mijn hulpverleners ook niet. Ik weet niet of het depressie is. Wat ik wel weet is dat het vreselijk is. Ik kan het letterlijk voelen.

Mijn vorige psycholoog bij het team dacht ook dat het angst kon zijn. Nu ben ik bang voor mezelf. Bang voor eerst toen ik nog automutileerde en al die andere dingen. En het schreeuwen in huis en op straat. Helemaal uit mijn dak. Dat ik me letterlijk 'kapot' maakte.

En daarom ga ik naar de nieuwe psycholoog om te zien of we misschien EMDR kunnen doen om mijn angsten aan te pakken.

Ik ben moe. Ik schrijf later wel verder.

Groetjes, Alish 💜

Familie, je kan niet met ze, maar ook niet zonder ze.

Sorry, ik moet even klagen. 

Enkele opmerkingen van mijn vader de afgelopen weken.

Mijn vader vindt Twitter maar zonde van de tijd. Ik vind het belangrijk. Je kunt mensen steunen. Je kunt je mening verspreiden. Hij zei dat hij vroeger op de barricaden ging om te protesteren bij bv Albert Heijn.

Maar hier bereik je veel meer mensen.

 

Jammer dat ik nooit steun krijg van mijn vader. Ik mis mijn moeder 😢 ❤️

Ik weet dat ik het niet mag zeggen. Maar mijn vader is echt een klootzak. Maar ik heb niemand anders. En soms kan ik wel met hem lachen. Maar hij denkt echt alleen maar aan zichzelf en vindt zichzelf een ‘god’

Ik laat mijn vader nieuwe plaatjes uit de ruimte zien. Normaal is hij daar helemaal lyrisch over.

Eindigt het in God dat dat niet bestaat.

Hoezo ?

 

OMG hij houdt niet op !

‘Te veel mensen op de aarde’

 

Hou je bek ! 🤢

 

Word stront 💩 ziek van het gezeur van mijn vader. EEN ding vraag ik hem. 

Hij blijft doorgaan over van ALLES.

 

HELP ! Hij houdt niet op 🤢

Ik zeg tegen mijn vader dat ik nog wat van mijn moeders sieraden wil hebben om om te doen voordat hij dat naar de kluis brengt. ‘Als je er maar niet te veel uithaalt’ Tjee, nu durf ik niet meer. 😢 Was mijn moeder er nog maar.

Ben nog geen minuut bij mijn vader binnen. Ik vraag 1 ding. Gelijk weer Oekraïne. Klootzak. Dat zeg ik ook tegen hem. Maar niet te hard.

 

Ik zeg wat tegen mijn vader over een documentaire die ik gezien heb. Sorry voor het vloeken. Maar godverdomme 🤢 Wat een klootzak om zo te reageren tegen mij.

En over mijn neefje dat hij die eerder aldoor noemde als 'zij' en kloterige dingen over hem zei.

(Mijn neefje is Trans)

Bij het eten. Ik vertel mijn vader over een filmpje in Iran op internet. 

Gezeik over geloven en eindigt in het Koninklijk huis. Hoezo ? 

En dat wij ook jaren hebben gestreden.

Ik zeg alleen maar dat vrouwen het voor elkaar opnemen.

En vandaag kwam mijn thuisbegeleiding. 

We hebben het ook over mijn vader gehad. Wij hadden het erover dat vroeger toen we op vakantie gingen het meestal wel goed ging. 

We zijn een paarkeer samen op vakantie geweest en dat was altijd super cool.

Dan hadden we 1x ruzie. En de rest van de 2 weken was het altijd erg gezellig.

Ik vertelde dat mijn vader dinsdag bij de huisarts geweest was. Toevallig was zijn oude huisarts er die nu 2 jaar met pensioen is.

En hij heeft het met hem over mij gehad. En dat zijn huisarts (Was niet de mijne. Ik kon niet met hem opschieten) had gezegd dat ik iets heb dat (geloof ik) aangeboren was, en dat ik daarmee moest leren omgaan. 

Ik zei: 'Over autisme ?'Nee dus. 'Over Arfid ?' Nee dus. 'Over borderline ?' Nee dus.

Wat denken zij dan dat ik heb ?

En dat mijn vader zei dat ik maar eens met zijn huisarts moest praten.

Maar HOEZO ?

Ik héb al hulpverlening. 

En ik héb al diagnoses. En we zijn nu bezig met een autisme-onderzoek.

En vanavond weer:

Klootzak ! 

‘Nee, ik heb niks met mensen die op social media zitten’ Fuck toch op rotzak !

Altijd als ik een normale opmerking maak krijg ik gekloot terug !

Ik kan niet meer 😢

Ik kan niet meer. 

Als ik thuis ben ga ik eten bestellen.

Mijn vader kloot weer. Ik ga weg !

Hij wilde mij iets belangrijks vertellen. Ik hoorde dat wel, maar ik liep weg.

Ik deed alsof ik hem niet gehoord had.

En ik ging naar huis.

En maandag waren we bij mijn broertje.

Mijn broertje zat te zeuren dat mijn vader mij een paar x ergens heen moet brengen. HIJ moet nog 16.000 euro terug betalen aan mijn vader. Dat geeft mijn vader meer stress dan die paar bezoekjes. Gemeen !

Ik durf namelijk niet alleen ergens heen. Meestal gaat mijn thuisbegeleiding met mij mee.

Of anders mijn vader.

Zo ook vandaag. Ik moest om 13.00 bij een psycholoog zijn aan de andere kant van de stad.

Vroeger fietste ik overal heen. Maar dat durf ik niet meer.

Ik durf alleen nog maar alleen naar de GGZ aan de Hereweg te fietsen.

Dus mijn vader zou mij brengen met de auto. (Ik durf daar ook niet heen met de fiets)

Maar mijn vader was er om 20 voor 1 nog niet.

Dus ik belde hem. Bleek dat hij nog in de stad was. Hij was zijn portemonnee verloren bij de Mac Donalds. En het duurde nog wel een kwartier voordat hij bij mij was.

Dus ik hing op en heb afgebeld.

Belt mijn vader mij weer terug, dat ik daar maar even heen moest fietsen en dat hij daar dan ook kwam.

Wel lief bedoeld. Maar het probleem is juist dat ik dat niet durf.

Dus dat zei ik tegen hem.

Ik ben nu al bijna 23 jaar 'ziek' en nóg snapt hij er niks van.

Gisteren is hij meegefietst naar mijn huisarts. En ik heb tegen haar gezegd dat mijn vader echt hulp nodig heeft.

Dat we daar al bijna 2 jaar op zitten te wachten en dat het niet meer houdbaar is.

Dat mijn vader steeds scheld en vloekt.

Ik ben 2x mee geweest naar zijn nieuwe huisarts. En het was de bedoeling dat hij meer hulp zou krijgen. (Niet alleen van de POH-GGZ)

Maar meer intensief.

Maar goed. Mijn huisarts zou ook proberen het tegen haar te zeggen.

Maar ja, zij is weer eens op vakantie.

Oh ja, ik had al gezegd dat mijn broertje het niet goed vond dat mijn vader me overal heen brengt ?

Nu gaat mijn broertje met vakantie, en weet je wie er weer iedere dag naar de vissen toe moet om ze eten te geven ?

Mijn vader !

En dan zeuren over mij ?

Liefs, Alisha 💜