Zo herkenbaar

Mijn oog viel op een log van iemand met NAH, niet aangeboren hersenletsel.

Waarom dit log voor mij zo herkenbaar is ?

Omdat ík hetzelfde ervaar.

Een stukje eruit:

Want ik moet participeren en niemand weet dat ik daardoor nooit meer vrij ben. Altijd bezig met wat en wanneer er wat van mij verwacht wordt.
Ik ben het onderwerp van deze maatschappij, ik moet participeren.
Maar ze vergeten dat ik het lijdend voorwerp ben, immers ik moet doen wat men vindt.

De rest kan je lezen op het blog.

http://zicht-in-nah.tumblr.com/post/70111345550/nooit-meer-vrij


Wat het log voor mij persoonlijk betekend ?


Je moet meedoen met de samenleving.
Je moet alle adviezen van een ander aannemen al zijn dat maar onnozelen of leken.
Mensen die de Viva lezen, Margriet en ga zo maar door.
Je moet veel vrienden hebben. Je moet boodschappen doen.
Je moet, als je niet werkt, maar vrijwilligerswerk doen.
Je moet sporten ook al heb je angst en heb je pijn met bewegen.
Je moet op tijd naar bed, terwijl je de volgende dag toch niks te doen hebt.
Je moet op tijd opstaan, ook al heb je zo'n angst voor overdag dat je niet eens in de huiskamer overdag alleen durft te zijn.

Je moet je natje en je droogje doen, ook al weet ik niet eens wat hiermee bedoelt wordt.
Jij wel ?

Je moet de sarcastische grapjes van mensen maar opvatten als grapjes terwijl ik ze, óf niet begrijp door mijn trekken van ASS stoornis (PDD-NOS, óf ik ze zo niet grappig vind, of zelfs beledigend.

Nou ja, vul zelf maar in.


IK DOE ER NIET MEER AAN MEE !

Ik leef mijn eigen leven, dan wel bestaan, want leven is wat anders.

Om mij staande te houden is al zwaar genoeg om aan de verwachtingen van anderen te doen.
Als zelfs de GGZ al zegt, je doet al hard genoeg je best,
als zelfs mijn oefentherapeute zegt, je bent mijn beste leerlinge, terwijl ik vaak mijn oefeningen niet kán doen,
als ze zelfs bij de hoofdpijnpoli al zeggen dat ik mijn best genoeg doe,

DAN IS HET GENOEG !

Basta.
(ehm, wat een raar woord)

Liefs, Alish-Kay ♥