Gestopt met de diazepam

Tja, een tijd geleden moest ik minderen en stoppen met mijn Tranquilizers.

Dat lukt dus niet.

Zoals ik al eerder vertelde ging het helemaal mis met de diazepam, uiteindelijk gebeld naar de GGZ om te zeggen dat het echt niet ging en dat ik ermee moest stoppen.
Maar ja, net is natuurlijk de psychiater met vakantie.

En áls je psychiater met vakantie is heb je pech.

Dan krijg je niemand te spreken.

Maar, ze hadden gezegd dat een nurse-practitioner zou terugbellen, ehm................ .

Dat was de persoon die een jaar mijn behandelaar was geweest toen ik in opname zat.
Ondanks mijn opname ging ik wel iedere maand naar de GGZ om aan elkaar te wennen.
Maar toen kwam ze haar afspraken al niet na.
Iedere 3 weken was er een MDO overleg en daar zouden ze iedere keer bij aanwezig zijn en ze vertelde ook dat zij daar altijd bij waren. Echter zei een van mijn verpleegkundigen, dat ze er meestal niet waren.
Mijn opname, was in een andere instelling (geen GGZ), maar het UCP, Universitair Centrum Psychiatrie.

En altijd zat ik tussen beide instellingen in.
Bij het UCP zeiden ze, 'Dat moet de GGZ regelen'. En bij de GGZ zeiden ze, 'Dat moet het UCP regelen'.
Totdat ik er zó zat van was dat ik zei, 'Zoeken jullie het zélf maar uit'.
Waarom moet IK alles zelf regelen ?

Maar goed, daar niet over dus.
Mijn opnames staan in mijn vorige blogs beschreven.



Maar goed, over mijn medicijnen dus.

Na 3 dagen wachten op telefoon heb ik de huisarts gebeld. Zij heeft toen geregeld dat er toch een psychiater van de GGZ mij zou bellen.
Dan kan je zien dat je dus beter bij je huisarts kan zijn dat de GGZ.
Maar dat is in het verleden ook al gebleken bij mij.

Bij mij dan.

Dus een psychiater belde mij, en dat is bijzonder want als je je niet persoonlijk kennen willen ze niet met je spreken en dingen beslissen.
Raar, maar waar.

Dus ik verteld dat ik sinds ik aan de diazepam was een hele grote druk op mijn hoofd had. Alsof ik een kan water op mijn hoofd moest meedragen zoals in Afrika, en ook een grote druk ín mijn hoofd.
En dat ik dus gestopt was met de medicijnen.
Nou, hij vond me moedig dat ik ermee gestopt was.
En dat ik me rustiger voelde zonder de meds was meegenomen.

Ondertussen had ik ook contact met mijn behandelaar.
Om de week had ik een afspraak. Het liefst wilde ik iedere week maar dat krijg je niet.
Tja.

De rust duurde niet lang. De drukte kwam al snel terug. Waardoor ik weer naar de tranxene kwam.
Ik had nog wat en gebruikte dat dan maar. Totdat de psychiater terug zou zijn.
Gelukkig belde ze op haar eerste dag terug al. En wij afgesproken dat ik toch zou stoppen want ik had toch niet veel meer.
Maar ja, dat lukte niet.
Toen had ik nog weinig en kwam de 'drank' weer op de proppen.

Daar was ik al bang voor geweest en had ik al verteld aan mijn behandelaar. Dat was namelijk de bedoeling niet. Maar je moet toch wat.
Toch werd ik daar niet beter van, gelukkig.

DRANK maakt meer kapot dan je lief is.

Het zorgde ervoor dat ik na een, half glaasje, al zo ontregeld werd dat ik er dagen last van had.

Dus dat was de oplossing ook niet.

En ondertussen steeds overleg geweest tussen mijn behandelaar en mijn psychiater.
Ik heb wel een fijne behandelaar. Gelukkig maar. Of ik er wat aan ga hebben weet ik nog niet. Maar tot nu heeft ze al veel dingen geregeld dus dat is alvast goed.

Ja, na jaren in de GGZ wordt je sceptisch.

Maar het blijkt al wel dat het zonder tranquilizers niet wil.
Ik moet proberen om op een andere manier rust te kunnen vinden.
Maar ik weet alleen niet hoe.

Wordt vervolgd.

Alish