18 maart Weer zo'n dag

Weer een typische onze familie dag.

Ik werd om 8.00 uur gebeld dus....
Ik dacht, 'Het is weer zover'.
Mijn moeder, TIA of epilepsie of pseudo-epilepsie. Moeten we weer de doktersdienst bellen of gelijk de ambulance.

Wij mogen gelijk de ambulance bellen aangezien mijn moeder daar goed bekend is.
We hebben zelfs al overleg gehad met de burgemeester van Groningen over het ambulancebeleid.
Maar dat was al een hele tijd geleden.

Na de laatste TIA, waarbij 2 ambulances voor de deur stonden en een hele toestand, waarbij ze binnengebracht is met het vermoeden van een CVA, beroerte, is er afgesproken dat we gelijk mogen bellen.

En er was wat gedoen met de foon en kon mijn vader niet te pakken krijgen.
Steeds weer die voice-mail erop.

Maar gelijk maar aangekleed en gezegd dat ik naar mijn ouders moest.
Nee het bleek mijn vader te zijn. Hij was aan het trillen en zo bang, of ik even kon komen.
Nou, natuurlijk doe ik dat.

Ik was nog bij mijn maatje waar ik gisteravond was geweest en geslapen had. Dus ik zei dat het wat langer zou duren voordat ik er was.
Mijn spullen thuis neergezet. Ik woon nl maar een paar straten verderop. Mijn kat wou eten maar niet gegeven, daar was geen tijd voor.

Snel raam open gezet en mijn tas gepakt voor het geval we naar de CSO moesten.
Dus ook mijn boek van 'KanjerGuusje' gepakt.
Die geeft me altijd steun.
Een knuffel vergeten maar ik dacht, 'Dan neem ik Mimihopps', mijn moeders beschermengel maar mee.
Die heb ik haar gegeven toen ze een hartinfarct had gehad.

Die neem ik ook meestal mee als we weer met de ambu moeten.
Had hij de doktersdienst nog niet eens gebeld. Pfff, ja, dan zijn zij wel van slag he ?

Dus ik gebeld. Zoals ook altijd met mijn moeder de dokters bel en de ambulances.
Hihi, de laatste keer stuurde ik hem naar mijn eigen huis. 'Nee', riep mijn vader, 'hij moet naar de ***straat', Dus dat gezegd maar ja, geef ik ook nog eens mijn eigen huisnummer door. Pfff.
Dus mijn vader weer,'Nee, hij moet naar nr **'.

Terwijl ik érg psychiatrisch behoorlijk ziek ben en bijna niks aankan. (nou ja, wat noem je behoorlijk ziek ????)
Van een afwas doen ben ik al een dag van slag.
Ja, vroeger was ik heel anders.
Maar in dit soort situaties ben ik altijd degene die het helderste kan denken.
Maar daarna klap ik mega in. (Zoals ook vanmiddag weer)
Tenminste nádat ik ziek geworden ben.

Maar ze moesten mijn vader ook even spreken. Maar ja, je kent hem wel, i.p.v. dat hij zegt waar hij lichamelijk last van heeft, heeft hij het alleen maar over mijn moeder.
'Het begon in 1988 en...... het hele verhaal tot de laatste TIA en haar mondtoestand.

Maar goed, ik maar weer aan de telefoon en míjn verhaal gedaan.
Dus we konden om 9.00 uur komen. Ik zei,'We komen er gelijk aan'.
Ja, ik was bang dat er iets met zijn hart aan de hand was. 2 broers van hem hebben ook al een hartinfarct gehad.
Hij kon wel autorijden zei jij, ik had al voorgesteld om een taxi te nemen.

Naar boven gegaan. Mijn moeder tot 2 keer toe gerustgesteld.
En gezegd dat ze gewoon thuis moest blijven. Ze wou eerst mee, logisch toch. Maar dat kan gewoon niet.
Maar ik zei van niet en zei dat ze niet weg mocht gaan.
'Nee, dat doe ik niet'. zei ze.
Ik zei, 'Ik ken je, dat doe je wel'.
'Je bent in staat om in je pyjama naar de doktersdienst te lopen.
Zitten we met haar weer in een psuedo-coma de rest van de dag op de spoedpoli.
Maar goed, de dokter luisterde goed naar mijn vader.
Maar ja, mijn vader he ?

'Het begint in 1988 en..... het hele verhaal weer'.
'Nee', zegt de dokter, 'Het gaat nu om U !'.

Jee, ik kon mijn uitroepteken niet vinden, haha, was van het toetstenbord afgesleten.

 Ik hoor net een raar geluid, wat was dat nou ? Mss mijn mobiel ? Dus maar aan het opladen gedaan.

Bloeddruk was 180/110, dus te hoog. Hij wou het eerst niet zeggen maar mijn vader zei, 'Mijn dochter wil weten hoe hoog die is'. Hihi. Ja, ik sta er met de neus bij hoor.

Hijh zei dat de bloeddruk bij mensen bij dokters en ziekenhuizen enzo altijd hoog waren. Maar dat dit niet door kan gaan.
Mss een kastje die een tijd de bloeddruk registreerd.
Maar de bp (bloeddruk) moet naar beneden.
Anders krijgt hij zowiezo in de toekomst een hartinfarct.
En morgen naar de huisarts gaan.

Ja, die stomme vent, alsof hij ooit wat regelt. Mijn verwijsbriefje voor mijn galsteenoperatie moet ik nog krijgen vanaf 2001, hetzelfde voor mijn voorstekruisbandoperatie, ook van 2001. Na zo', 4 keer erom gevraagd te hebben.
Dus maar via andere wegen geregeld. En al die andere verwijzingen, en waar blijft dat telefoontje waar ik al een half jaar op zit te wachten ?
Ik zit nu dus bij een andere huisarts, een supervrouw. In dezelfde praktijk dus jammer genoeg moet ik nu wel eens naar hem toe. Nou liefst niet. Zo'n rare vent.
Weer naar huis.
Mijn moeder zat al beneden, alles verteld.
Zij weer zeggen dat ze wel in een woonvorm zou gaan wonen.
Oh, ik word er niet goed van.
Dus ik haar en mijn vader gekalmeerd.
Mijn vader 2 keer een knuffel gegeven die morgen (geloof ook de eerste van mijn hele leven).
En gezegd dat we van elkaar houden ook al gaat het vaak niet goed met ons.
Maar nu houd ik op.
Ik heb een kl#$% telefoontje met mijn broertje gehad en uiteindelijk doei gezegd en de telefoon erop gegooid. Hij zoekt het zelf maar uit. Ik ben hem niet weer.
Volgende keer alleen een sms en verder niks.
Nu triggerrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr





mega gesneden en het moet gehecht. Maar ja ik plak het maar weer he ? (pleisterallergie maar goed)
En het doet nog hardstikke zeer ook. Maar dat kan me niks schelen. Dat leid me tenminste af van die klerezooi.
Ik dacht,'Zal ik nu die ...'nemen ?'
Nee ik dacht, 'Morgen komt de thuiszorg en ik wil even met haar praten'.
triggerrrrrrrrrrrrrrrr  vertel ik niet
Nou het is nu 20.00 u geweest en probeer nog even te slapen.
Ik voel me k#$.
Wekker zetten om 22.00 u want ik wil wat opnemen van tv. Van die lieve mevrouw drs. Schippers tegen 23.00 uur en op youtube zetten.
Nou ik hoop dat ik nog even slapen kan.
Tot later.
ff rusten, ik ben misselijk. Maar de hoofdpijn van die (lichte) hersenschudding is bijna over. Maar is er nog wel. En dansende ogen. Maar dat heb ik al heel lang.
IK STA ER OOK EOTIONEEL HELEMAAL ALLEEN VOOR
Alleen mijn huisarts en een paar assistentes. Zelfs mijn mimi heb ik niet meer.
En Lentis (GGZ Groningen), wat een k#$ zooi.
Gooi gewoon een @#$ op dat gebouw, vanavond nog.

Ik kan niet eens meer huilen.
Ik heb geen tranen meer.

HUIL !

Vandaar dat automutileren. Met dat stroomt er ook wat stress van me weg.
Maar m'n armen......
Ik wil dit niet.

Janny help.
Oh nee, je bent er niet meer voor me.

Ik heb een mama nodig waarbij ik een knuffel halen kan en die zegt dat het allemaal wel goed komt.
Waarbij ik kan schuilen en huilen en m'n verdrietjes kwijt kan.

Maar.................

Er is NIEMAND.