Eindelijk na 2,5 jaar heb ik een goede psychiater. Dit is een die luistert en met je meedenkt. En zélf ook nog eens denkt.
Je denkt natuurlijk: 'Maar dat doen dokters toch altijd ?' Nou, nee hoor.
De psychiater die ik 2,5 jaar heb gehad was een grassprietje. Hij blijft maar groeien en wordt bruin en sterft af.
Daar heb je dus niks aan.
Maar goed, het was een goed gesprek. Ik had eigenlijk die dag ook een afspraak met mijn cesar therapeute, maar dat is me te veel. 2 afspraken op 1 dag. Vandaar dat ik die verschoven heb.
Eindelijk een psychiater die aan mij vraagt hoe het met me gaat en waar ik last van heb. En dan ook nog eens geinterreseert. Dat ben ik niet gewend.
Ik heb een beetje te veel rare psychiaters en behandelaren gehad. Die ik zelf dingen moest vertellen over hun beroep en stoornissen en medicijnen. Maar daarover hier even niet.
Ze vroeg hoe mijn ellende eruit zag. Ik zei dat ik op 90 % ellende iedere dag zit. En ze vroeg of daar ook schommelingen in zitten. Die heb ik niet dus. Wel schommelingen naar boven de 95 % maarnaar beneden niet.
Alleen als ik bij mijn ouders ben, huilend vertellen, kan ik me beter voelen en zelfs met mijn vader onbedaarlijk lachen. En bij mijn nichtjes. Maar als ik naar huis ga is het alweer over.
Maar toch heb ik gisteren naar Brigitte Kaandorp gekeken en daar hebben we erg om gelachen en we blijven erom lachen. Terwijl ik thuis me depressief voel en ben en de hele dag slaap.
Maar goed, verder over het gesprek.
Ik heb erge angsten. Ik durf bijna niet naar buiten. Ik ben vorige week naar de lezing van Lowie van Gorp geweest over KanjerGuusje en dat was de 2e keer in 3 jaar tijd dat ik zo ver gefietst ben met vreselijke angst in mij.
Overdag durf ik zelfs niet in mijn huiskamer te zijn. Ik doe alleen de gordijnen 's morgens open voor de dieren want ik vind dat zij niet hoeven te lijden onder mijn licht en buitenangst. Dat zij nog wel een soort van dag- en nachtritme hebben.
Wat ik helemaal niet heb.
Daarna verdwijn ik weer in mijn slaapkamer en kom niet meer in de woonkamer. Alleen als de thuiszorg komt, dan moet ik wel, haha.
Maar dan is het ook veiliger. Maar soms doet ze de gordijnen net te ver open als ik niet snel genoeg ben en dan doe ik ze weer verder dicht.
En als ze weg is ga ik snel mijn slaapkamer weer in en de gordijnen dicht. Áls ze open staan, een kiertje.
Vandaar dat ik het ook rot vind dat het weer langer licht blijft en dat we straks weer de zomertijd hebben. Voor mij zou het beter zijn om in de tropen te worden. 6 uur lichten en weer om 6 uur donker. Ik ben wel eens in de tropen op vakantie geweest toen het allemaal nog goed met me ging en vrolijk en spontane meid was. En dan lag ik om kwart voor6nog in het zwembad in het licht en om 6 uur was het donker. Héérlijk is dat.
Ik kan ook blij zijn als de wintertijd weer begonnen is. Dat was vroeger niet zo. Maar ik hoop dat ik het in de toekomst weer allemaal anders zie.
Deze psychiater vroeg ook naar hoe mijn angsten eruit zien. Ik zei dat zij de eerste was die er ooit naar gevraagd had. Ik stond versteld.
Ik vertelde dat ik het gevoel heb dat alles om me heen in elkaar zakt en allemaal op mij.
En dat is vreselijk beangstigend. Of ik ook hartkloppingen had. Nou die heb ik ook. Duizelig, ja heb ik ook.
Jee zeg, allemaal dingen waar ik zelf nooit over nagedacht had. En zij vraagt daarnaar.
Dat was fijn om het eens een keer te vertellen.
Ze vroeg wat ik het eerste aan wil pakken.
Ik zei dat ik het liefste eerst aan mijn angsten wilde werken. Dat ik weer wat meer buiten durf e komen en de winkel in enzo. Boodschappen doen is voor mij ook niet leuk terwijl dat altijd een grote hobby van mij was. Nu bestel ik meestal alles via internet maar de gewone boodschappen moet je toch naar de winkel.
En ik wil graag weer eens op vakantie. Of eens alleen de deur uit wat verder van huis. Met de trein of de bus durf ik ook niet. Alleen met de taxi of deeltaxi.
Maar goed, we beginnen nu met een ander antidepressiva, Lexapro. Dat is ook een SSRI. Die heb ik al eerder gehad. Maar nog niet dit middel. Dat wou ik graag wel eens proberen vandaar dat ik ze gelijk heb opgehaald bij een andere apotheek, waar ik langs fietste. Waardoor mijn pa mijn andere medicijnen bij onze eigen afhaalpunt moest ophalen omdat ik anders niet meer op tijd kwam.
Als je, je pa niet had. Waar waren we dan.
Over de Orap, daar zijn we het er wel over eens dat dat middel voor mij niet zo goed is. Maar nu weet ik nog steeds niet of ik dat eens in de zoveel dagen een tabletje kan nemen of niet. Maar ik heb volgende week maandag weer een telefonisch consult en die week daarop een afspraak.
Wat een psychiater. Dat was bij mijn vorige niet zo.
Maar het was weer huilen en huilen. Dikke tranen.
Mensen die licht over een depressie denken moeten maar eens een uurtje voelen wat wij voelen. Dan weet je dat het niet houdbaar is. Het is geen houdbare melk toch ???? LOL.
Maar goed, het was wel weer huilen en huilen naar huis.
Maar nu hopen dat dit middel wel wat gaat doen en wat langer. Ik heb het gevoel van wel na 2 dagen. Want ik ben er al misselijk van en heb geen eetlust en heb nog meer hoofdpijn en ben meer depressief. En dat zijn allemaal bijwerkingen die erbij horen. Dat betekend dat het middel wel wat doet.
Nou ik ga nog even tv kijken, the Flying doctors en dan naar bed. Morgen komt de thuiszorg weer.
Liefs, Alisha.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten