Waarom ben ik niet volwassen

Waarom ben ik weird ?

Waarom ben ik niet volwassen,
waarom ben ik niet groot,
waarom blijf ik maar klein,
waarom speel ik steeds dat kleine meisje,

Waarom ?

Ik ben te bang voor de wereld,
ik ben te bang voor grote mensen,
ik voel me dan zo klein,
ik kan ze niet bijbenen,

Ik kan niet autorijden,
ik kan niet voor mezelf opkomen,
ik kruip weg als een peuter,
achter mama's rok

Waarom ?

Ik weet het niet,
ik weet dat ik bang ben.

Is het altijd zo geweest ?

Volgens mijn moeder wel.
Schuilen achter mijn moeder op visite,
bang voor anderen,
mensen zijn zo groot.

Ik ben maar klein, letterlijk dan.
Dan wordt je niet serieus genomen.

Oké, na de hersenbloeding van mijn moeder ben ik veranderd.
In 1 keer heb ik moeten opgroeien van een tiener in een moeder van mijn moeder.
Het was erg zwaar, ................ achteraf,
op dat moment niet.
Je gaat maar door.
En gaat maar door.

Toen ben ik aandacht gaan vragen,
veel aandacht.

Op school,
bij basketball,
bij vriendinnen,
bij vrienden,
Ik had geen hartsvriendinnen, ja een paar.

Maar veel vrienden op school,
ze kenden me ook allemaal,
op school,
alle leraren,
ook van de andere opleidingen,
op basketball,
ik zat in 2 teams.

Ik maakte altijd grapjes.
Ik kon met iedereen opschieten.
Ik was altijd vrolijk.
Ik liep te zingen door de gang.
Ik praatte altijd.
Ik lachte altijd.

School betekende veel voor mij.
Basketball betekende veel voor mij.
Mijn familie betekende veel voor mij.
Zwemmen betekende veel voor mij.

Vrijwel het meeste huishouden was van mij, en blijf eraf.
Mijn broertje was van mij,
ik zorgde voor hem
Mijn moeder was van mij,
ik zorgde voor haar.
Mijn oma was van mij,
op een gegeven moment zorgde ik ook voor haar.
Mijn opa was van mij,
op een gegeven moment had ik opa er ook nog bij om voor te zorgen.

Voor mij zorgen,
deed ik zelf.

Mijn broertje werd groot.
Mijn opa ging dood.
Ik werd ziek.
Mijn oma ging dood.
Mijn kat ging dood.

Mijn vader ging met pensioen.
Toen had ik niemand meer om voor te zorgen.
Hij nam de zorg van mijn moeder over.
Daar ben ik nog steeds kwaad om.

Waar was ik volwassen ?

In mijn werk,
bij het zwemles geven,
bij de basketball,
zorgen voor mijn familie,
de vakanties die ik deed.

Toen raakte ik mijn basketball kwijt,
door een zware blessure.
Toen raakte ik mijn werk kwijt,
door een gemene streek,
De plekken waar ik volwassen was.
En waar ik ertoe deed.
Waar ik een mening had.
Waar er naar mij geluisterd werd.

Toen werd er niet meer naar mij geluisterd.

Toen bleef ik alleen.
Toen stond ik met lege handen.


Wanneer werd ik kind ?

Wat was de ommeslag ?

Toen mijn oma dood ging.
Toen werd ik kinds.
Ik had niks anders meer.
Ik ging poppen en knuffels kopen,
ja knuffels altijd al, maar nu erg veel.
Ik ging rose kleren dragen.

Ik ging uiteindelijk in regressie.
Veel en vaak.
Andere namen, andere leeftijden,
precies die op dat moment in die situatie bij mij pasten.
Ik speelde het.


Nu kan ik niet veel meer.
Alles is te veel voor mij.
Zelfvertrouwen heb ik niet meer.
En voor mensen ben ik bang.
Ik vertrouw ze niet meer.
Ik ben te vaak in de steek gelaten.

Wanneer ben ik volwassen ?

Als ik voor mijn moeder moet zorgen.

http://kaylah-leven-met-een-moeder-met-nah.blogspot.nl/

Alone

© Jedidja

9 oktober 2013

Alisha/Sofie aka Kaylah ♥