Zoals ik al eerder in een log geschreven had ben ik met EMDR begonnen.
Alhoewel begonnen ?
We hebben een start gemaakt.
We zijn begonnen met de dood van mijn opa die door zelfmoord is overleden.
Ja, ik schrijf het maar hard.
Want waarom schrijf ik geen zelfdoding of suicide ?
Omdat ik het niet zachter hoef te maken zoals het is.
Hij heeft zich gewoon dood gemaakt, nou ja niet gewoon.
Maar gewoon keihard. Niet minder rot maken.
Gewoon BAM.
Ik heb daar ontzettend last van.
Hij is doodgegaan op een manier die ik de dag daarvoor nog tegen hem gezegd heb.
En nee, niet zomaar.
Wist ik veel dat hij het op die manier zou doen ?
Wist ik veel dat hij het zou doen.
Als ik alles terug kon draaien, graag.
Helaas
Dat kan niet.
En anders............
Had hij het ook wel gedaan.
En ik deed 'gewoon' maar een opmerking als antwoord op een oude tante van mij, ter bescherming van mijn oma.
De rest sla ik over.
De tekening die ik gemaakt heb bij beeldende therapie in mijn opname:
De dag dat ik ziek werd
Ik heb een 'trauma' atje opgelopen.
Ik denk er iedere dag aan. Al bijna 15 jaar.
Ik ga uit mijn dak als ik met ** geconfronteerd word.
Ieder woord, ieder fragment, klote rot dromen. Angsten etc.
Ik heb het niet meer, ik ga morgen wel verder.
************
Bij de eerste sessie zijn we naar het hele proces gaan kijken. En ook kwamen er herinneringen naar boven die ik allang vergeten was. Die (voor mij) een behoorlijke impact hebben.
Dingen die ik me NIET wilde herinneren.
Op een gegeven moment wilde ik het ook niet meer. Steeds maar denken en terughalen van de situatie.
Maja, toch voelde ik me na het gesprek redelijk opgelucht. Er was wat lading kwijt. Het was lichter in mijn hoofd.
Maar grin, lang duurde dat niet.
Dezelfde dag begon toch een lading raar gevoel in mijn hoofd,
Tja, daar was ik al op voorbereid, maar toch was het anders. Want ik hád toch geen EMDR gehad nietwaar ?
En dit bleef de hele week in mijn hoofd.
Gelukkig kon ik 's vrijdags weer heen.
Maar ja, ik kon er niet meer over praten. Ze vroeg mij ook of ik er eigenlijk wel over wilde praten. Nou nee dus.
En sindsdien kan ik er niet meer bijkomen.
Ik leid af, ik lach, ik huil, ik maak grapjes (veel foute morbide humor, waar ik heel erg goed in ben).
Afleiden ben ik áltijd al goed in geweest. Dat deed ik bij mijn eerste #coole psycholoog ook al, grin. Leuke en fijne vent.
Hihi, ik schrijf al met #hashtags (zit teveel op twitter geloof ik)
Van:
'Goh, wat een lelijk schilderij heb je daar hangen'
'Jee, er zit nou al een jaar een breuk in dat glad van dat schilderij'
'Die kerstkaatjes kunnen nu ook wel weg hoor !'
Ja ! Hebben én mijn psychologe én mijn psychiater allebei kerstkaartjes in mei er nog hagnegn, eh hangen. Duuuh.
(nou moet ik eerlijk zijn, ik heb in mijn huis kaartjes hangen van verjaardagen lang geleden)
Maar.... dat is in mijn huis en niet op een werkplek (alhoewel).
Ik zeur dan gewoon, en daar ben ik goed in.
Ik mag graag tegen ze zeuren.
Want...... dat leidt af !
Oh, ik had het over EMDR.
Nou ja, ik ben eigenlijk wel klaar met die therapie, want ik kan niet meer bij mijn gevoel.
Alles zit vast.
Helemaal vast.
Potdicht.
Deksel erop, vastgelijmd. Of zo iets.
Ik ben een open boek. Een open-en-dicht boek.
Dus nu vrijdag heb ik mijn laatste gesprek met de psychologe (we hebben nu 4x gehad geloof ik).
En dat is gelijk dan ook ons afscheid, want ja, ze gaat voor een jaar weg.
Dus kúnnen we niet eens afmaken waar we aan begonnen zijn.
En nóg steeds heb ik mega problemen met deze situatie.
Maar ja, misschien moet ik het ook maar laten.
Ik heb zóveel problemen. Maar ik dacht om eerst dit op te lossen om daarna met mijn andere dingen verder te gaan.
Maar waar houdt het dan op ? Waar moet ik dan nu mee verder ?
Van mijn p-ater (psychiater) moet ik eerst de EMDR doen voordat we wat anders gaan doen.
En dit lukt me dus niet.
Pfff, klere zooi.
We zien vrijdag nog wel.
Afscheid, BAH !
Aliesja
Geen opmerkingen:
Een reactie posten