Nog even over mijn oorwurm, het Stuck-Song-Syndroom, deel 2

Nog even een heel klein updateje.

Er zijn nog een paar dingetjes die ik eigenlijk een beetje vergeten ben de vorige keer. Maar wat er eigenlijk nog wel bij hoort.
En ja, natuurlijk vergeet ik nu ook weer een heleboel, maja.

Ik schreef de vorige keer dat ik mijn 'oorwurm' een beetje moet laten begaan. Dus vooral NIET 'meezingen'.
Echter MOET ik uit mezelf (en hoe of waarom weet ik ook niet) / of ik DOE het gewoon, steeds mee 'zingen'.

Ondertussen beweeg ik het riedeltje ook met mijn keel mee. Mijn keel beweeg ik mee op het ritme van de 'riedel'. Niet altijd hoor, maar vaak wel.

Afgelopen dagen had ik best wel veel te verduren (lees: intensieve gesprekken) bij de GGZ.
Dan gaat mijn riedel sneller en is het nog maar een seconde. En om dat dan steeds aan te 'horen'. Dat is irritant.

Ook heb ik wel het gevoel dat de oorwurm bij mij uit de OCS komt. Ik heb het gevoel dat het een stukje van mijn dwang is. Ik weet niet hoe, maar zo voelt het wel.
Het lopen gaat bij mij ook op een soort van melodie waar ik aan mee moet doen.
Of nee, hmmm. Hoe beschrijf ik het ?

Ik bedoel, als ik ga lopen dan gaat mijn riedel er in mee. Als ik sneller ga lopen, dan moet mijn riedel sneller. Als ik sneller ga fietsen dan gaat mijn riedel óók sneller.
Dus het liefste loop en fiets ik altijd op een beetje hetzelfde tempo.

Misschien heeft dit iets met mijn dwang te maken, maar zeker weten doe ik niet.
Ik kan het ook niet goed omschrijven of uitleggen.

Mijn ademhalen is helemaal een ramp. ik adem niet: in-uit-in-uit. etc.
Ik adem: in-in-in-uit-uit-in-in-uit-uit-uit-in-uit, pfff. Ga zo maar door.
er zit dus geen constante factor in.

Ik heb een idee dat dít ook uit mijn dwang komt.
Maar hoe, en waarom dat weet ik ook niet.

Ik adem al jaren heel raar en hoe dat begonnen is weet ik ook niet.

Maar daarover de volgende keer verder.

Groetjes,

Alisha