I am a little confused

Het is allemaal een beetje (of meer eigenlijk) verwarrend voor mij.

Ik schreef de vorige keer over MBT, en hoe de behandeling er daar uit zou komen te zien.

Nu een tijd later weet ik nog steeds niet hoe ik verder zal gaan.

Ik heb een maand geleden een gesprek met mijn psycholoog gehad. Waar ging het ook alweer over ?
Misschien moet ik eens gelijk opschrijven als ik het gesprek gehad heb waar het eigenlijk nou over ging.
We hebben in ieder geval uitgebreid gehad over mijn konijntje die net overleden was.
RIP kleine man.

En verder over hoe nu verder.
Wat wil ik ?
Wat gaan we nu doen ????
Ga ik in de groepstherapie of niet.

Tja, ik weet het eigenlijk al niet meer zo.

In ieder geval heb ik een week later een gesprek  met mijn spv'er gehad en daar was ik behoorlijk in de war.
Ik had het idee dat ik misschien niet blijven kon bij het team FACT-MBT.
En waarom ?
Omdat mijn psycholoog iets had gezegd over het behandelen 'binnen' de MBT.

Mijn dwang behandeling kan niet binnen de MBT.
Dan zou ik ergens anders heen moeten verwezen worden ?

Wat wil ik allemaal, wat kan er binnen het MBT.

* als mijn psycholoog of spv dit logje leest, begrijpen ze er vast helemaal niks meer van (zijn ze net zo in de war als ik*

Dus: Wat wil ik ????

Nu, ik wil beter worden. Dat zal waarschijnlijk niet lukken.
Dus.... ik wil beter worden dan dit.

Ik wil niet meer iedere moment strijden voor het leven.
Ik vind het leven té ingewikkeld.
Ik vind het leven té zwaar.
Ik vind het leven té moeilijk.

Ik vind leven 'an sich' ingewikkeld.

Ik vind dit log al ingewikkeld , haha.

Ik begreep in eerste instantie dat ik niet bij het FACT-MBT kon blijven. Dat ik weer weg moest naar het gewone FACT.
Maar.... ze had ook gevraagd of ik de MBT-I (de 12 weekse cursus)  weer opnieuw wilde doen.
Dat staat dan weer haaks op het wegmoeten.
Want misschien had ik nog niet helemaal goed begrepen wat het MBT eigenlijk is.

Snappen jullie het nog ????

Mijn spv heb ik mijn weblog laten zien. Ik zei dat ik het allemaal een beetje ingewikkeld vond.
Hij liet mijn weblog staan en zou later een stukje lezen.

Nu had ik gisteren weer een gesprek met mijn psycholoog. Ze wilde iets met mij bespreken waar we de vorige keer ook over hadden gehad.
Ze had papieren erbij genomen en ik kon net ondersteboven lezen dat het over hechting ging.
Een van mijn favoriete onderwerpen, haha. Ik hecht me altijd erg aan mensen, maar heb er uiteindelijk ook moeite mee.
Natuurlijk zijn we daar niet aan toe gekomen omdat ik natuurlijk weer andere dingen te bespreken had.
Ten eerste over hoe nu verder.

Als ik het een beetje begrijp moet wat 'ik' wil samen kunnen met wat 'binnen' het FACT-MBT mogelijk is.

We moeten een soort van 'behandeling' hebben (als ik zo een beetje begrepen heb) wat mij helpt in het leven. En om het leven wat makkelijker te maken.

Verder vroeg ze waar ik het met mijn spv over heb. Wat wij daar bespreken.
Tjeetje, weet ik veel. Volgens mij ben ik dom of zo.

Ik vertelde dat ik het de vorige keer over een situatie heb gehad waarbij ik zat te bonken met mijn hoofd tegen de deurpost. Dikke bult op mijn hoofd. Huid weg gekrabt (of is dat met een d ?) omdat ik zo kwaad was. Of kwaad ? Ik was 'gewoon' helemaal uit mijn dak. Pannetje 4 ongeveer. (of 5)
3 dagen later had ik nog steeds ieder moment hoofdpijn. Een pijnstiller hielp ook niet. helemaal niet zelfs, raar he ?

Toen zei mijn thuiszorg op maandag dat ik  misschien toch maar even de huisarts moest bellen. Dat wilde ik niet, maar dat heb ik later toch maar even gedaan.
De assistente zou even vragen of de huisarts mij later zou terugbellen. Komt ze terug, of ik gelijk maar even langs wilde komen. Grrr, dat is mij teveel moeite. Maar gelijk zei mijn thuiszorg dat ze wel even met me mee zou gaan.
Dus we zijn toch maar even naar de huisarts langs gegaan. Wat het uiteindelijk was weet ik niet (misschien een lichte hersenschudding ?), mijn hoofdpijn zou vanzelf wel weer over gaan. En uiteindelijk heb ik steeds iets minder lang hoofdpijn gehad tot het 8 dagen later was.
Dus de volgende keer proberen het niet meer zover te laten komen.

Daar ook met de spv over gehad.
Mijn spv wilde de hele situatie uitpluizen. helemaal van begin tot eind.

Ze vroeg waarom ik dacht dat hij dat op die manier wilde bespreken.

Lang nadenken........

Ik zei dat ik dacht zodat ik beter kon begrijpen wanneer ik over mijn grens ging om het de volgende keer te vermijden dat ik uit mijn dak ging.

Zo ongeveer.

Bij ieder gesprek (of het nou met de psycholoog is of met de spv) stellen ze heel moeilijke vragen.
En op dit moment dat ik het schrijf weet ik al niet meer precies meer hoe het allemaal gaat.

Volgens mij (op dit moment) stellen ze die moeilijke vragen om mij beter te laten begrijpen hoe ik in elkaar steek. Dat ik mijzelf meer en beter laat begrijpen.

Als ik mijzelf al niet begrijp, hoe kan ik anderen dan begrijpen ?
Hoe kan ik het leven dan zelfs al begrijpen ?

Ik heb hierboven allerlei dingen besproken waarvan ik in de war raak.

En op dit moment ben ik nog meer in de war geraakt.

Ik denk dat ik het wel een beetje begrijp, maar ik weet het niet zeker.


Begrijp jij het nog ????
Als jij (die dit leest) het een beetje begrijpt en mij een beetje licht erop kan laten schijnen doe vooral een reactie hieronder.

Oh ja, ik heb een telefoontje gehad met de casting voor het programma 'levenslang met dwang'.
Maar daarover een andere keer.

Ik ga weer NCIS kijken.

Tot later.

Liefs, Alish