Het was wel een verkeerde dag en een verkeerd tijdstip. Op dinsdag geef ik 's avonds zwemles en dan kan ik er niks bij hebben. Ook nog zo laat en dan moet ik gelijk door naar zwemmen.
Vandaar dat ik al had doorgegeven dat ik wss niet kwam.
Uiteindelijk was het gesprek maar een half uur. Wat natuurlijk uitliep bij de balie omdat ik snel een nieuwe afspaak moest hebben en ze erbij kwam.
Thuis was ik kapot. Ik heb op bed gelegen en dacht dat ik toch maar heen moest gaan. We zitten voor diplomazwemmen en dan wil ik er eigenlijk wel bij zijn.
Dus ik mijn vader gebeld of hij mij heen kon brengen en weer op kon halen voor déze keer.
Ik vraag het al bijna nooit. Dat durf ik niet. Ik heb er jaren over gedaan om soms om hulp te vragen. Of iemand iets voor mij kan doen. Of wíl doen.
Dat durf ik pas sinds een paar jaren.
Ook heb ik een deeltaxi pas. Maar dan moet je een uur van tevoren bellen en dat kon niet meer. Ook geeft me dat te veel stress omdat ze eerder kunnen komen en later. Waardoor ik steeds maar zit te wachten. Hij wilde mij wel heenbrengen maar ophalen kon niet. Dus ik iemand van zwemmen gebeld of ze me terug kon brengen maar ik kreeg haar niet te pakken.
Pakken, haha.
Maar goed, ik dus mijn pas gepakt en naar zwemmen gegaan. Gelukkig kon ze me terug brengen.
Thuis gelijk op bed gelegen. Ik was kapot.
Maar ja.
Oh ja, ik zou over mijn gesprek met de psychiater vertellen. Oke dat doe ik nu.
De psych kwam me ophalen en dan moet ik altijd een hand geven. daar houd ik niet zo van vandaar dat ik meestal zorg dat ik snel mijn handen vol heb. Haha.
Maar ja, dat lukte niet.
Over het gesprek. We zouden het over de medicatie hebben. Ik zei dat ik helemaal van slag was door het gesprek van afgelopen keer. Dat ik dacht dat zij me 3 maanden gaven en dan maar terug naar de huisarts stuurden en van triggerrrrrrrrr
'pleeg maar zm'.
Ze zei dat dat absoluut niet het geval was en dat het haar speet dat ze die indruk hadden gegeven.
Maar goed, het gesprek ging verder. Ze zei dat ze me in het MDO hadden besproken en dat ze ook niet wisten welke medicijnen ze me nog konden geven. Ze denken dat die wss niks zullen gaan doen. Ze zei ook dat ze dacht dat ik wss zelf ook al niet meer zo veel vertrouwen had in medicatie.
Ik zei dat dat het geval was maar dat ik toch bij ieder pilletje denk van, 'NU wordt ik beter'. En dat ik iedere keer weer word teleurgesteld. Dat ik dan denk, 'dan het volgende pilletje, morgen dan'.
BTW, ik had me opgegeven voor het programma van Angela Groothuizen, maar ze hadden al 8 kandidaten en ze zouden me in het achterhoofd houden voor een eventueel volgend programma. Jammer, als ik Angela zie voel ik me al beter. Haha.
Nee, dat is het ook niet. Er moet wel wat meer gebeuren.
En ik heb het ook weer over ECT gehad (electroshock therapie).
En over dat ik elf dacht dat ik mss een bipolaire stoornis heb. Omdat ik de documentaire over Evan Scott Perry heb gezien en als ik hem zie, dan zie ik mezelf. Alleen niet op die leeftijd maar zoals ik nu ben.
Zie een aantal logs terug.
http://alishastruggletobe.blogspot.nl/2012/01/het-onderbroken-leven-van-evan-scott.html
En dat ze bij mij niet meer moeten praten over structuur want dat werkt helemaal averechts.
Eindelijk zijn ze erachter. Ik heb 11 jaar van de 13,5 jaar structuur gehad en dat was het ook niet om mijn depressie op te laten houden of te minderen.
Ja, het mindert wel een beetje. Maar ik kan het niet volhouden waardoor ik alleen maar meer in de put ga zitten.
En dat willen we niet toch ?
Jee, waar hebben we het nog meer over gehad. Ja dat ik moet proberen uit te zoeken om het zelf te doen.
DUUUUUUUUUUUUUUUUH.
Dat doe ik al mijn hele leven. Mag ik eindelijk eens hulp hebben ?
Ik kan het niet alleen.
Is daar niet een liedje van ?
Nu heeft ze een boek dat ik als het even kan moet lezen. Jeej, een heel dik boek. Zelfs mijn psycholoog die ik vandaag belde omdat ik het niet meer hield zei al dat ik daar helemaal geen concentratie voor heb. Ik ben al een jaar in een boek aan het lezen en ben nog niet eens op de helft. Oke, mss een half jaar.
En dan ben ik nog gek op lezen ook.
Maar dat heb ik ook gezegd dat ik daar hulp bij nodig heb. Dat ik in mijn vorige opname al een boek heb moeten kopen 'Het borderline hulpboek', van Erwin van Meekeren. En dat ik na hoofdstuk 4 al gestopt ben omdat ik het niet vol kon houden zonder hulp.
Maar goed, we gaan het de volgende keer weer over medicatie hebben en dan moet ik maar voorstellen over Lithium. Dat moet ik dan maar toch eens proberen ondanks dat daar veel nadelen aan zitten. Nu ben ik voorzichtig weer aan de drank begonnen en dat wil ik ook niet.
Nu ben ik NATUURLIJK weer mijn kaartje kwijt. En dan krijg ik al iedere keer weer een nieuw kaartje want ik vergeet ze steeds. Wat voor een stapel ik hier al thuis heb liggen is niet normaal meer. LOL.
Maar ik geloof dat ik volgende week vrijdag heenmoet of die week daarop. Dus maandag maar even bellen. Of zoeken. Want ik moet toch op zoek naar mijn fietssleutel want die ben ik ook nog kwijt.
Lfs, Alisha.
Enne. Sofie verteld volgende keer wat. Want we hebben ook humor en die wil Sofie eens laten horen.
Doegggie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten