Neem me serieus alsjeblieeeeeeeef

Ja, soms moet ik ff klagen.

Want ik word er soms zó gek van dat ik niet serieus genomen wordt.
En dit log gaat alleen maar over mijn struggle met mijn thuiszorg mevrouw.
Ten eerste is ze wel aardig hoor. En ze doet haar best zeggen ze bij de GGZ.

Maar het werkt niet tussen ons. En waarom weet ik niet.

Het was de bedoeling uit mijn opname van 2009-2010, dat ik 6 uur per week thuiszorg zou krijgen.
Eerst 3 uur begeleiding en 3 uur gewone thuiszorg.

In mijn opname is de verpleging een paar keer met mij mee naar huis geweest op helpen op te ruimen. Mijn pb'er zei tegen mij toen ze met me mee naar huis ging voor de eerste keer 'Ach, Alisha, ik ben wel wat gewend hoor !'
En ze kwam bij mij binnen, keek naar voren.... keek naar achteren, en zei 'Ach, Alishaaaaaaaaaa'.
WAAAAH, vreselijk, ik schaam me nog. #bloos

Dus is er toen thuiszorg geregeld voor als ik met ontslag ging.
Als alles op orde was, (ik heb namelijk een flinke rotzooi in huis), dus opruimen totdat mijn huis redelijk opgeruimd was, dan was de bedoeling dat ik alleen maar 'gewoon' thuiszorg zou krijgen.

Maar nu moet ik ook zeggen dat ik zo'n 1,5 jaar op de wachtlijst heb gestaan voor PZT (psychiatrische zorg thuis). Alleen toen ik aan de beurt was bestond het niet meer.

Ook zou de thuiszorg mijn administratie overnemen omdat mijn vader dit deed, en het hem ook allemaal te veel werd.
Tot op heden moet mijn vader de administratie nog steeds doen. We zijn dus alweer 4 jaar verder.
Ikzelf doe de betalingen wel. En probeer de papieren naar mijn vader te brengen.
Daar zit soms maanden tussen moet ik eerlijk zeggen.

En waarom ?
Nou mijn brieven en papieren die ik krijg verdwijnen tussen de grote stapel. En niet 1, maar meerdere.
Ik heb diverse stapels en dozen waar ik alles in neerpleur.
Ik weet ook niet waarom. Ik krijg een brief binnen en dan weet ik niet waar ik het neer moet leggen.
En mijn salontafel (ok álle tafels, aanrecht etc.) ligt helemaal vol.
Álles ligt vol. Overal ligt wel wat. En ligt het niet op tafel, aanrecht (ik kan niet eens koken want het fornuis ligt ook vol) (ach koken, doe ik toch niet), stoel, dan ligt het wel op de grond. Of weer in een doos.

Ik weet trouwens al niet eens meer waarom ik dit opschreef. Ik ben de draad nu alweer kwijt.
****te veel stress gehad vandaag met de thuiszorg****

Oh ja, administratie.

Maar goed, geen wonder dat mijn pa dit nog steeds voor mij moet doen.
Ik en de thuiszorg komen er niet aan toe.

- aanrecht een beetje opgeruimder ? 's avonds alweer vol.
(als ik geluk heb pas de volgende dag)

Ik kan wel uren schrijven over mijn irritatie maar zal het klein houden.
Ik zit in indicatie 7, tenminste tot september. In september vervalt mijn indicatie. Dus ik zit te wachten op een nieuwe.
En ik krijg steeds te horen dat de indicatie bij iedereen minder wordt. Ehm, heb ik daar wat mee te maken ? Nee dus. En dat wordt me om de week weer verteld.
Sorry, dat heb ik 1 x gehoord en dat is genoeg.
Bovendien gaat het toch om mezelf ? Ik heb toch niks met een ander ?

En waarom moet ik een paar x per maand uitleggen waarom ik moeite heb met boodschappen doen ?
Waarom moet ik een paar keer per maand uitleggen dat ik moeite heb met mijn huishouden ?
Waarom moet ik steeds maar weer vertellen dat ik mijn was wel doe. Maar vrijwel alleen als zij er is ? Dat ik het alleen niet kan, of wel kán, maar dat het niet lúkt.
Dat ik 1 of 2 van de 3 keer de was in de wasmachine doe, het er 2of 3 dagen in de wasmachine blijft liggen ?
Dat ik niet afwas alleen ? Dat ik tussendoor niet stofzuig ? Ja, 1x per 2 of 3 maanden ?
Dat ik .............. vul maar in.

Vandaag bijv. was ik wat aan het schoonmaken. In plaats van dat ze me mee gaat helpen gaat ze op de bak zitten.
Maar oke, ze zegt ook altijd dat ze er eigenlijk alléén maar is om op de bank te zitten met de handen op de rug. Eígenlijk.
Ze helpt wel mee hoor, met afwassen en stofzuigen.

Maar ik had op een gegeven moment nog maar een kwartier en ik was al helemaal overspannen. Ik wilde dus ophouden. Maar ik was dus de spullen weer terug aan het zetten en liep naar de keuken en ........... ik snapte het niet meer.
Ik raakte in de stress, ik ging schelden op mezelf, en ik raakte buiten zinnen, ik ging dingen stuk gooien, naar buiten gooien, dikke troep, dingen kapot. Liep naar bed, ik op bed liggen. Oh bah.
En nee, heeft ze niks van gemerkt.

'Het ging toch goed ?' 'Je hebt wel weer wat gedaan'. 'Wel goed van je.'

Jeetje, bagatelliseer het maar weer.

Hoezo ging het goed ?

Waarom word ik nou niet serieus genomen ?



Beetje gegoogled naar CIZ indicaties

Stoornissen score

score 0:  “Geen probleem/geen hulp van een ander nodig” Er is geen sprake van een stoornis of het optreden van de stoornis leidt niet tot een zorgvraag omdat deze onder controle is door middel van behandeling medicatie of een hulpmiddel.
score 1:  “Wel probleem: af en toe hulp, toezicht of sturing nodig” De stoornis leidt af en toe tot een zorgvraag. Af en toe is één tot zes keer per week.
score 2:  “Wel probleem: vaak hulp, toezicht of sturing nodig” De stoornis leidt vaak tot een zorgvraag. Vaak is één tot twee keer per dag.
score 3:  “Wel probleem: continu hulp, toezicht of sturing nodig” De stoornis leidt voortdurend tot een zorgvraag. Voortdurend is drie of meerdere keren  per dag.

Hierbij zit ik op 2-3.
Als je nagaat dat ik moeite heb met opstaan, ik ben bang vanaf het moment dat ik wakker word.

Ik snap niet wat ik moet doen en blijf dus maar liggen tot ik ergens echt heen moet.
Ik durf overdag niet in mijn kamer te zitten, dan ben ik bang ofzo.
Douchen, bah, kost me teveel moeite. Dan moet ik de douche aanzetten kleren pakken etc, dan raak ik al helemaal in de stress.
Afwassen (doe ik dus niet), daar wordt ik ook zenuwachtig van.
Eten koken (doet mijn vader), ik word er zenuwachtig van.
Ergens heengaan (samen met mijn ouders), ik heb buitenangst, ik ben bang voor mensen.
Alleen naar hulpverlening ga ik alleen.

Vorige week ben ik even de stad in geweest, echt shoppen zoals vroeger.
En het was niet leuk, ik was bang, had angsten, kon steeds huilen.
En wat ga ik dan doen ? Kopen, grin (nog leuk ook).
En dan kom ik thuis en weet ik echt niet meer wat ik gekocht heb, LOL.
Dan zie ik allemaal verassingen thuis, grin.

Maar goed, ik was zo gestressed dat ik dagen lang er last van heb gehad. En weer opnieuw angst voor een volgende keer.
Want het is bij mij nooit zo (of vrijwel nooit) dat het uiteindelijk wel meeviel.
Ik val iedere keer weer op mijn 'bek'.

Boodschappen doen, ik heb buitenangst, ik heb mega OCD in de winkel, mijn geld vliegt uit mijn handen, hup en daar gaan weer boodschappen die ik niet nodig heb ik mijn tas.
Huishouden (doe ik bijna niks aan, lukt me niet. Mijn OCD zit me in de weg, en ik raak overal gestressed van. Ik heb het overzicht niet meer. En als ik het wel heb raak ik het snel weer kwijt.
Wat een verschil met vroeger toen ik nog niet ziek was.
Toen had ik alleen maar mijn OCD die me in de weg zat.
Beperkingen en participatieproblemen

score 0:  “Kan deze activiteit zelf/er is geen hulp van een ander nodig” Deze score wordt geregistreerd als verzekerde geen beperkingen heeft ten aanzien van de  betreffende activiteit.
score 1:  “Kan deze activiteit zelf maar een ander moet toezien of stimuleren” Deze score wordt geregistreerd als verzekerde een andere persoon nodig heeft, die hem ondersteunt, begeleidt, stimuleert en instrueert om de betreffende activiteit zoveel mogelijk zelf uit te voeren en die erop toeziet dat het daadwerkelijk gebeurt.
score 2:  “Kan deze activiteit slechts met veel moeite/een ander moet helpen” Deze score wordt geregistreerd als verzekerde de activiteit gedeeltelijk en/of slechts met veel moeite zelf kan uitvoeren. Een andere persoon moet de activiteit gedeeltelijk overnemen, waarbij de resterende zelfredzaamheid van verzekerde gerespecteerd en/of zoveel mogelijk bevorderd wordt.
score 3:  “Kan deze activiteit niet zelfstandig/een ander moet dit overnemen” Deze score wordt geregistreerd als verzekerde de activiteit in het geheel niet zelf kan uitvoeren.  Een andere persoon moet de activiteit geheel overnemen.

Hier zit ik op score 2 en als ik in de war raak, zal ik overgaan op score 3.


Alisha





Ze neemt mijn 'problemen' niet serieus.