Laat me 13 zijn

Laat me 13 zijn

Ik wil reizen,
ik wil lachen tot ik in mijn broek pies van het lachen,
ik wil zelfstandig zijn,
ik wil alleen naar de winkel kunnen zonder erbij na te denken,
ik wil fietsen zonder erbij na te denken,
ik wil bestaan zonder erbij na te denken

Kortom,

Ik wil leven.

En leven doe ik.
In mijn dromen,
in mijn fantasie, in mijn leventje van voor die tijd,

Van mijn thuiszorg hoorde ik dat ze een gesprek heeft gehad met mijn begeleiders van het FACT team waar ik zit bij de GGZ.
En dat ze het zo knap van me vinden dat ik op vakantie ben geweest. Alleen. (1) En dat ik zoveel plannen maak voor een vakantie op de fiets op Mallorca, Cyprus of Turkije (2)

Echter,
1, Ik ben maar 1 nacht van de 6 gebleven. Ik had zo'n rugpijn dat ik mijn pa gebeld heb om me op te halen. Maar ik had ook al gezegd dat ik 4 nachten genoeg vond. Dus dat ik zowiezo eerder naar huis wilde.
En, als het niet van de rugpijn was, had ik het mss wel die 4 dagen uitgehouden maar met ontzettende angst.
Want ik WEET dat ik vlak voor de angst naar huis ben gegaan.

Dat weten zij niet.
Ik heb het geprobeerd uit te leggen, maar ze geloven me niet.

2, Vakantie in mijn eentje zo ver weg ? Beter dan in een groep. Dat wel.
Maar meisje toch. Hou jezelf toch niet zo voor de gek.
Ik was nou 4,5 uur van huis. En dat was al te ver. Hoeveel km ? 350 ?
En dan denken dat je 1000 of 1500 km weg kan gaan ?

Dus eigenlijk denk ik dat ik óf ik kan het wel, dat denk ik echt.
Óf dat ik mezelf voor de gek houdt. Omdat ik het zo graag wil. En vroeger ging dat allemaal ook.

Maar het kan ook mijn fantasiewereldje zijn, waar ik steeds meer in ga zitten.
Ik weet dat het gebeurt.
Maar kan het niet tegenhouden.
En........... dat wil ik ook nie !

Laat mij fantaseren, laat mij denken dat het allemaal goed komt.

Maar daardoor stoot ik steeds mijn hoofd.

En klap ik weer terug.

Was Alice er nog maar, (mijn liefste hulpverlener), die zei keihard, waar het op stond.
Die had me door.
Of Maaike, mijn verpleegkundige en tevens pb'er en regie-vpk van de afdeling. Waar ik 10,5 maand klinisch ben opgenomen en daarna nog 5 maanden overdag.
ZIJ had me ook door.

Zij zei ook keihard waar het op stond. DAT heb ik nodig.
Maar andersom, laat me in de waan.

Laat me denken dat ik 13 ben.
Laat me denken dat ik alleen op vakantie kan.
Laat me dromen van een toekomst.
Laat me.
Maar houdt me vast.
Begeleid me.
Laat zien dat je om me geeft.

De boven geschreven verpleegkundigen deden dat.

Niet dat ik 13 ben.
Dat mocht niet.
Maar wel in mijn dromen.

Laat me 13 zijn.
Laat me nog een toekomst hebben.
Laat me 13 zijn met die baan waar ik zielsveel van hield.
Laat me 13 zijn met mijn knuffels.
Laat me 13 zijn met een mama.
Laat me 13 zijn met mijn Justin Bieber, en Diddl dekbed.
Laat me 13 zijn en van rose houden.
Laat me 13 zijn met vriendinnetjes om te lachen.

Laat me 13 zijn.

Voor nu.

Ik ben er nu niet aan toe om op te groeien.

Het is er wel geweest, maar nu even niet.

Laat me,

Alsjeblieft ?

© Jedidja

20 september 2013

Sofietje.