Een heel erg vermoeiende tijd

Ja, het wordt er niet makkelijker op naarmate de tijd verstrijkt.

 

Er gebeurt zoveel. En er moet zoveel.

Sinds de zomer voorbij is wordt de depressie weer erg. Bij mij was het de laatste jaren altijd al zo dat wanneer de dagen korter werden ik me beter ging voelen.
Als het donker is, hoef ik niet zo veel. Voel ik minder druk op me om dingen te doen.

Maar overdag vind ik eng. Dan voel ik druk om dingen te doen. Die me een tapje te ver zijn. Bv gaan winkelen ofzo. Dat geeft me al zo veel stress dat ik daarna gelijk weer op bed moet gaan liggen en veel slapen.
Te veel prikkels kan ik niet aan.
Weinig prikkels kan ik al niet aan.

Ik raak dan helemaal overprikkeld en moet dan rusten.

Dus lig ik als het even kan weer hele dagen op bed.

 

 

Met mijn knuffels in mijn armen

 

Denken aan mijn fantasie wereld. Waar ik 13 ben en alles fijn en veilig. Wel niet alles fijn. Ik heb veel meegemaakt, maar dan heb ik een familie die van me houdt met veel broers en zusjes. En een mama en papa die van me houden en me helpen en me veilig laten voelen. En laten zien dat ik er toe doe. Dat ik erbij hoor.

 

Maar nu.

 

In de zomer kon ik nog even 's avonds fietsen. Dat kan nu niet meer. Dat is te donker.

 

Ik ben ook meer moe.



Ook heb ik het erg moeilijk met mijn moeder.

http://kaylah-leven-met-een-moeder-met-nah.blogspot.nl/


Maar eindelijk krijg ik een intake voor een therapie. Een trauma therapie, EMDR. Vrijdag krijg ik de intake. Toevallig bij mijn eigen psycholoog waar ik een paar jaar gesprekken mee heb gehad. Waar ik vrijwel niet veel aan had.
En van de psychiater moest ik voor de zomervakantie al een gesprek met haar hebben voor een nieuwe diagnose stelling. Aangezien dat nog nooit duidelijk is geweest.
En gewoon alles op borderline wordt gegooid.

Als je het etiket borderline krijgt en je leest er wat over. Je komt op een forum te zitten en praten met anderen. Dan neem je allerlei klachten over om maar aan de 'proffesionals' te voldoen.

Ik zei al tegen haar dat ze geen gesprek meer met mij wou houden en ja hoor, nooit een gesprek gehad. De psychiater vorige week stond ervan te kijken. Ik zei dat ik dat toch al gezegd had ?

Maar dat mijn nieuwe behandelaar ervoor gezorgd had dat ik een intake zou krijgen en toevallig bij haar, ik vind het zeer spannend. Want stel je voor dat ze me niet in behandeling zou willen nemen.

Dan weet ik het ook niet meer.

Tot de volgende keer dan vertel ik meer.

Ik ben nu moe.

Alisha. ♥