Update: De strijd van boodschappen doen

Op internet las ik een blog van iemand met hersenletsel.

Hierin beschrijft deze vrouw hoe zij boodschappen doen met hersenletsel ervaart.

Bron: http://rosiem17.wordpress.com/2014/01/31/boodschappen/

Ik kan je aanraden dit log te lezen.
Het geeft erg goed weer hoe zij een alledaags ding als boodschappen doen ervaart.
Voor de gemiddelde mens geen probleem. Maar voor iemand met een ziekte, om het zo maar te noemen, een zwaar probleem.



In mijn geval.

Hoe ervaar IK boodschappen doen.

Ik bedoel in dit geval alleen de normale boodschappen. In dit geval in een supermarkt.
Niet de andere aankopen.
Naar de stad gaan doe ik allang vrijwel niet meer.
Het liefste koop ik alles online omdat ik angst heb. En ik weet niet waarom.

 

 

Heel soms ga ik de stad even in om in een paar winkel te kijken waaronder kruidvat en de hema enzo. En natuurlijk een speelgoedwinkel.
Mijn favoriete winkel.

Maar goed.

Ik ga naar de winkel.
Ten eerste al vol stress ook al zit de winkel dichtbij, nog geen 5 min lopen en maar 2 min op de fiets.
Van tevoren maak ik een lijstje.
En dat lijstje (áls ik hem al meeneem, wordt ie wel 20x bekeken in de winkel).
Ook al zit al lang in mijn wagentje het boodschap wat op het lijstje staat. En nóg controleer ik, zit het er al in ?

Want eerlijk waar, ik ben het dan al vergeten.

Maar goed, eerst de fiets op slot.
Met de sleutel in de hand, want ik MOET wat in de hand hebben in de winkel. Dat geeft veiligheid.
Waarom vraag je ????
I  don't  know .

En hoe vaak ik mijn sleutels al niet kwijtraak, is niet normaal. Eigenlijk ook wel grappig. Want DAT heb ik altijd al gehad.

Maar ik ga eerst de winkel in.

Als eerste zal ik je uitleggen dat ik altijd dezelfde winkel inga, al jaren, en eigenlijk loop ik altijd hetzelfde padje en kom ik overal langs hetzelfde, iedere keer.
Toch is het iedere keer weer nieuw.
Alsof ik steeds in een nieuwe winkel kom. Die WEL vertrouwd is, maar alsof alles nieuw is.

Ik zie appels, oh ja, er bestaan ook appels.
Ik zie brood, oh ja, er bestaat ook brood.
Ga zo maar door.

Eerst kom je langs de groente en het fruit.
Dan denk ik, ehm..... hoe doen ze dat nou ?
Komt er iedere dag nieuwe groente en fruit ?
Wanneer ? 's morgens ? 1x per dag, meerdere keren per dag ?
Hoe leggen ze het neer ?
Zoeken ze de verrotte eruit ? Leggen ze alles van achter naar voren neer of van voren naar achteren ?
Het is het logische om alles van achteren naar voren te leggen waardoor het nieuwe fruit en groente voorop ligt.
Maar doen ze dat ook ?

En wie doet dat ?

Ik kom bij de zuivel.

Hier denk ik hetzelfde.

Hierna komt het brood.

Wie bakt het ?
Hoelang moet het bakken ?
Wanneer komt het hier ?
Hoe vaak komt het aan ?
Hoe vaak vullen ze de schappen aan ?
Zijn ze wel hygienisch ?

Hebben de medewerkers een speciaal diploma nodig ?

Ik kom langs de kaas.
Hier hetzelfde.

Ik kom langs de frisdrank en het snoep.
WAT koopt iedereen ? Wat vindt iemand lekker ?
Waarom kopen mensen die duren merkproducten ? Als je ook het goedkope merk kan nemen ?

Pfff, daarna de vleeswaren.
Hetzelfde,

De tijdschriften, het diereneten.

Dan de kassa.

Wanneer werken de cassieres ?
Wanneer mogen ze pauze ?
Hoelang ?
Hoe wisselen ze elkaar af ?
Wat zijn de diensten ?

Ga zo maar door.

Tegen de tijd dat ik de winkel uit ben, en meestal ben ik wel weer wat vergeten, ben ik doodmoe en overstressed.

Hoezo veel prikkels.

En denk ik, pfff, gelukkig hoef ik eerst niet meer.

Tót ik thuis ben.

Ik ben wat vergeten, sjit.

Dát maar de volgende keer als het niet zo belangrijk is.

Update:
Tegenwoordig heb ik een beetje geleerd om iets minder na te denken bij al deze dingen. Tenminste over hoe alles in zijn werk gaat in een winkel.
Toch is alles nog steeds iedere keer nieuw. En zie ik steeds dingen die ik al eerder heb gezien, maar er niet aan denk dat ze nog bestonden.

Bv, afwasmiddel, Goh, dat bestaat ook !
Zo raar !

Komt natuurlijk ook doordat ik eigenlijk alleen maar denk, 'Wanneer ben ik weer thuis ?' Of  'Bij mijn ouders ?
Waar het veilig is.

Blij met online winkelen !


Alisha.