Geen wonder dat de zorg zo duur wordt.

Er is zoveel gebeurd de laatste tijd. En niet alleen leuke dingen. Heel weinig.
Maar vooral vervelende dingen.

Ik heb noodgedwongen bij Lentis (de voormalige GGZ Groningen) moeten stoppen.
Ik kreeg geen duidelijke hulp en ging 3-4 van de 4 keer daarna gelijk door naar de huisarts waar ik met haar sprak of met een assistente.

Triggerrrrrrrrrrrrrr.


In het begin was het zelfs zo dat ik steeds verbonden moest worden voor mijn wonden.

Ze zeiden ook steeds dat ik anders gelijk maar naar hun moest gaan om even bij te komen met een gesprek. Dus iedere week bij de huisarts.
Soms wel 3 keer per week.
Ja, zo wordt de gezondheidszorg ook wel duur.

Maar, het was wel nodig.

Dus heeft mijn huisarts, die het er de ene keer mee eens was dat ik weg moest bij Lentis en de andere keer weer omgepraat werd door die inrichting.

Ja, ik noem het geen instelling maar inrichting.

2 jaar geleden werd al door een arts van de doktersdienst tegen mij gezegd dat ik weg moest bij Lentis. Dus eindelijk ben ik daar weg.

Maar nu heb ik geen hulpverlening meer. Maar die kreeg ik daar ook al niet. Daar vertel ik nog wel eens over.

Maar goed, toen heeft mijn huisarts een afspraak geregeld bij het UCP (universitair Centrum Psychiatrie). ik wou daar niet heen. Door alle toestanden die ik vorig jaar met hun heb meegemaakt.
Eerst toezeggen dat ik een behandeing kon krijgen daar en na maanden wachten, een afwijzing krijgen.

Maar die afwijzing kreeg ik pas ná dat Lentis eíndelijk de brief naar hun geschreven had.
Ja, waarom moest dat zo lang duren ?
Ze geven de administratie weer de schuld. Makkelijk he ?

Nu heb ik voorgevoelens. Al jaaaaaaaren. En vooral de laatste jaar zijn ze heel erg verergerd. ik was er net jaren vanaf en nu zijn ze weer terug.
In >95 % van de gevallen is mijn voorgevoel gelijk.

Dus ik had al afgezegd. Maar nu werd ik gedwongen door mijn huisarts om daar toch heen te gaan.

Nou wat een genante vertoning zeg.

De brief die ik naar haar op wilde sturen zal ik nog wel dus plaatsen.

Maar ja, ze willen me ook niet behandelen.

Ik heb overleg gehad met de zorgverzekering en die zeiden ook dat ik een klacht tegen beide instellingen moet insturen.

Dat was ik eerst ook van plan. Maar dat lukt me nie meer.

Dus wel een concept brief naar de arts-assistent naar de zorgverzekering op de post doen. En ze zien maar wat ze ermee doen.

IK MOET GEWOON DIE KLACHT INDIENEN WANT ANDERS KRIJG IK ER LAST VAN.
Ja, dan sta ik te boek als hulp weigeraar.
Huh ???? Neej, ik ben geen hulpweigeraar. Ik wil juist hulp.

Ik ben al 2,5 jaar, nee meer, bezig om hulp te krijgen.

Maar ja, als je in de stad Groningen woont is die er niet.

En weet je ??????

Ik slik al maanden geen Prozac meer, maar ik blijf het iedere week krijgen. Ik heb toch een hoeveelheid medicijnen niet normaal meer.
Wil iemand een boel, kan altijd. Nee dat is een grapje hoor.
Dat kan ik niet maaaaaaken.

Maar dat wordt opsparen en uiteindelijk weer inleveren. Ja, en dat is NIET de EERSTE keer.

Dan vergeten ze voor te schrijven waardoor je ineens van 40 mg naar 0 moet in 1 dat terwijl ik van 60 naar 0 in 12 weken moest.

Ja, ik moest weer beginnen omdat het niet ging.

En omdat ik nog zoveel over had. Ja want ze hadden nooit de dosering aangepast waardoor ik nog steeds 50 mg kreeg.

GEEN WONDER DAT DE ZORG ZO DUUR WORDT.

Maar goed, ik heb nu dus geen hulpverlening meer. Dat is niet zo erg. Ze deden toch niks. Mmaar medicijnen heb ik nodig. En ja, geen psychiater voorhanden in Groningen.

Zoveel hulp gezocht in heel Nederland. En nooit wilden ze me doorverwijzen.

Dus ik ben stuk.

En ik moet maar weer naar het ministerie van mijn grote vriendin, VWS een brief sturen.
Kunnen ze eens een onderzoek instellen naar de GGZ in Groningen.

Alish.