Met een depressie heb je geen leven. Je bestaat en verder is dat het.
Hoe zien mijn dagen eruit ?
Ik word vroeg wakker gemaakt door mijn kat. Dan wil ze om half 6 al eten en naar buiten. dat doe ik dus niet.
Dan tegen 8 uur maakt ze me weer wakker en geef ik haar eten en doe ik haar naar buiten. Ondertussen maken mijn konijnen een mega lawaai, haha. Zij willen ook wat.
Dus zei ook wat aandacht en lekkere snoepjes.
Ondertussen heb ik mijn medicatie al gehad. Dan is het dus een half uur wachten tot ik wat rustiger word in mijn hoofd.
Dan weer terug naar bed. Als ik tenminste niet ergens heen moet of de thuiszorg komt.
Zij komt op maandag en donderdag morgen. Daarna ben ik gesloopt en lig in coma op bed.
Verder ga ik naar de huisarts, gemiddeld iedere week, en mijn cesartherapeut. En 1 keer in de week zwemles geven.
Dat was het wel zo ongeveer.
Oh ja, ook nog naar de apotheek en boodschappen doen.
Er zijn dagen dat ik niet eens naar buiten kom. Logisch, ik heb ook nog buitenangst. Ongeveer zit ik 23 uur per dag binnen inhuis.
Tevens zijn er dagen dat ik niet eens een mens spreek. Alleen maar mijn dieren. Die ik koester tot op het bot.
Dieren doen je geen pijn, mensen wel.
Overdag doe ik mijn konijnen 's middags even uit de kooi en rond een uur of 4 even weer in de kooi. Dan sta ik rond half 7 op en dan begint mijn dag.
's Avonds is het enige moment dat ik me een beetje beter voel.
Ik kan je vertellen dat het bestaan met een depressie een XXXX is.
Je kunt niks. Je voelt je altijd maar kut. Je bent vrijwel altijd alleen, maar dat is fijn.
Zelfs een afwas lukt niet. De was ligt dagen in de wasmachine.
Die haal ik eruit als de thuiszorg komt. Omdat ik altijd maar bang ben. En 's avonds een beetje chil.
En dan begrijpt niemand je ook nog. Alleen een paar goede vrienden die ook in de psychiatrie zijn beland.
Dat is maar goed ook.
Maar een béétje begrip zou veel schelen.
Alish.
Onestat
Geen opmerkingen:
Een reactie posten